HAFİFLEME

Yıllar yılı ne dolmaları yuttuk
Vatan millet onun bunun adına 
En sonunda bir tüy dikip unuttuk 
Leylâmızı bir mecnûnun adına

Asırlık bir ağaç budandı durdu 
Fırtınalar ateşler kasıp kavurdu 
Bir türlü doymadı baltası kurdu 
Ne ormanlar gitti odun adına

Kuzu gibi kandık ne dedilerse 
Ensemizde pişti ne yedilerse 
İnkâr bıçağını biledilerse 
Kesilmeye hazır tosun adına

Devletin gemisi nutukla gider 
Fâizi bonosu bu çarkı iter 
Nice bacalardan sefâlet tüter
Kurtuluş vâdeden solun adına

Sahte kahramanlık hamiyyet oldu 
Oturup çalışmak eziyyet oldu 
Taklitçilik büyük meziyyet oldu 
Maymunlar utanır maymun adına

Dinlisi dinsizden nedense korkar 
Doğrular eğiriden acz ile ürker 
Cübbeli câhili tepeden bakar 
Bî-haber olduğu fünûn adına

Hacıya hor bakan bitliye hayran
Milyonun hırsızı zengine düşman
Akşam sabah ağzı leş gibi kokan 
Kurda şölen verir koyun adına

Aygır mı uygar mı dilimiz kavruk
Bellekle betikle hâlimiz bitik
Bir beste var ortada notası bozuk
Çalıyoruz dâim kanun adına

Fakirin hastası kalır sedyede
Bizden başka her şey vardır radyoda
Güler bize denizdeki midye de
Başımızı şişiren sükûn adına

Kızlar vardır sigaralı eteksiz
Oğlanlar gezinir saçlı taraksız
Birkaç nesil yetişti ki köteksiz
Adetâ şeytân-ı mel'ûn adına

Sabır ile koruk helva olurmuş
Sabreden derviş murad alırmış
Ümide fukara gönlünü vermiş
Ne kelekler yendi kavun adına

Huzur yok kimsede bu hâlet nedir
Bir ölüyü binler eyliyor seyir
Aranmaz hakikî suçlular kimdir
Hatalar yüklenir maznun adına

Beyinler uyuştu gürültülerle
İçimiz boşaldı gurultularla
Uyanmadık gittik horultularla
Tarihle oynanan oyun adına

Bir uyansak küffâra yeteriz biz
Yurdumuzda âh ile gezeriz biz
Şanlı bir mâzîden bî-haberiz biz
Denizler kuruttuk yosun adına

Kaybettik benliği asıl bu sebep
Hayrânî uzaktır bize hak mezheb
Esrârı çekmişiz gafletteyiz hep
Ayrılık satarız afyon adına

(23-25 Mart 1967, İstanbul)

GÖNÜL KİTABI

Bu ilim bu tahsil boşuna emek
Gönül kitabından okumadıysan
Nasibin sonunda gam keder yemek
Gönül kitabından okumadıysan

Ya para yapmaktır bütün emelin
Ya kahrın çekersin birkaç güzelin
Elifken bükülür dal olur belin
Gönül kitabından okumadıysan

Veya nâm u şâna doğru koşarsın
Dalkavuklarınla bir dem yaşarsın
Sağını solunu bir gün şaşarsın
Gönül kitabından okumadıysan

Zekâtı kıl-be-kıl hesâb edersin
Kârını gün ü gün kitâb edersin
La yerfen günü olursun nâlân
Gönül kitabından okumadıysan

Hak dersin Hakk için mal veremezsin
Kapından düşküne el veremezsin
Sevdâdan bahsetme dil veremezsin
Gönül kitabından okumadıysan

Bu düğümü Hayrânî [hiç] açamazsın
Aşkın bâdesini sen içemezsin
Bu candan bu tenden hem geçemezsin
Gönül kitabından okumadıysan

(Temmuz 1975, Erzurum)

Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi 10, İstanbul 2013, 25-56.
Şâir Âmil Çelebioğlu
(Hayrânî)
NEJAT SEFERCİOĞLU