HAİKULAR

HAİKULAR

-I-

Susarak dinler,
göğün sesini toprak
sevinç yağarken

-II-

çok hırpalanan
yüzüne baktı yaprak
kurumuş gölde

-III-

yağmur umuttu,
hazan sağanağında
bir damla sevinç.

-IV-

küller kavruldu,
ateşin kaderi bu
Ne yapsın rüzgâr.

-V-

Hayat çekildi,
Karanlık dökülürken
Işık aranan

-VI-

Üzülür ağaç
Meyvesi dökülünce
Bayram yapan çok…

-VII-

Yas tutar çiçek
Açılmayı düşlerken
Bastırır hüzün.

-VIII-

Konuşmaz deniz,
Esir kıyılarını
Döver dalgalar…

-IX-

Çağırdı otlar
Geciken mutluluğu
Sağırdı atlar

- X-

Küçük kuş güldü,
Yeşerince yapraklar
Ağladı hüzün…

-XI-

Yıkandı dağlar
Tertemiz yağmurlarla
Kirlendi derya…

-XII-

Hapsoldu bülbül,
Kalbine kor güllerin
Ateşti yağan…

-XIII-

İçine pustu
Görünmez bir eldi
Elinden tutan

-XIV-

Görmez kör kuyu,
Göğü sağar ilenci
Ağladığında…

-XV-

Yalvarır dallar
Kurak toprak değdikçe
Su için göğe…

XVI-

Eylül sarısı
Çağrısı sonbaharın
Ekimde şölen…

-XVII-

Aşk âşık düşü,
Uzak ufuk kavuşmak
Yalnız geceler.

-XVIII-

Ekim zamanı
Tohum kış değil bahar
Bilenler mutlu…
-XIX-

Kulağını aç
Sarı yaprak fısıldar
Sevinci dinle…

-XX-

Bilinmeyen çok
Bildiğini sananlar
Ortalarda yok…

-XXI-

Renginde kanar
Kırmızı güller aşkın
Derin yarası.

24.09.07

Kadir KARAMAN