Hâlıkımnı izler min tün kün cihân içinde
Tört yanımdın yol indi kevn ü mekân içinde
Törtdin yitige yittim tokuznı güzer ittim
Ondın ikige kildim çerh-i Keyvân içinde
Üç yüz altmış su kiçtim tört yüz kırk tört tağ aştım
Vahdet şarâbın içtim tüştüm meydân içinde
Çünki tüştüm meydânga meydânnı tola kördüm
Yüz ming ârifi kördüm barça cevlân içinde
Gavvâs bahrıga kirdim vücûd şehrini kizdim
Dürni sadefde kördüm güherni kân içinde
Arş u Kürsî’ni yördüm Levh ü Kalem’ni kördüm
Vücûd şehrini kizdim aydım bu cân içinde
Cânnı kördüm cânânda ışknı kördüm meydânda
Âşıklarnıng meydânı cümle bûstân içinde
İrni kördüm irgeştim istedügümni sordum
Barçası sinde didi kaldım hayrân içinde
Hayrân boluban kaldım bî-hûş boluban taldım
Özümni derdge saldım taptım dermân içinde
Miskîn Hâce Ahmed cânı hem güherdür hem kânı
Cümle anıng mekânı ol lâ-mekân içinde
 
(Eraslan 1991: 304)