Hamalı Abdullah

Halid Bin Velid camisinde imam

Bir garip insan, dilinde nur kelam

Hak söyledikçe mana buldu İslam...

Fakir fukara Hamalı Abdullah

Edepti apak, yamalı Abdullah!

 

Asi nehrine gelir çok düşünür

Kalbi değirmen, suyuna sürünür

Çarklar döndükçe huzura bürünür...

Yalvar yakara hamalı Abdullah

Seraptı dilek, tasalı Abdullah!

 

İlk Hafız Esad bombaladı şehri

Sonrada oğlu, şahit oldu nehri

Suçsuz insanlar doldurdular kabri...

Sararken dua Hamalı Abdullah

Azaptı erek, zavallı Abdullah!

 

Ömer demişti kimdi hançerleyen

Duydu ki müşrik ona içerleyen

Şükretmişti o an dedi kederden...

Şaşırır oysa Hamalı Abdullah

Arap’tı yazık, kavgalı Abdullah!

 

Şimdi de Kudüs İsrail’e başkent

Der Amerika, elinde sayar sent…

Dur da demeli mümine emanet...

Liderin yoksa Hamalı Abdullah

Haraptı adak, davacı Abdullah!

 

Yerle bir edildi Humus’ta, Hama’da

Küfrün lavları akıttı magma

Her yer harabe her yer karantina...

Hak erdin derse Hamalı Abdullah

Harpteki yürek, Hamzaydı Abdullah!

 

Saffet Kuramaz