Neyin yankısıydı bu, neyin seyri?

İlahi bir acıydı adeta mevsimin eteklerinden

Dökülen yaşlarda saklıydı izdiham

Bir tabu ise kırılan

Bir revnak acı belki de yüreğe kurulan.

Mevsimsizdi benim sevgim

Mesnetsiz ithamlar doğuran cihandan da uzak kılındığım.

 

Lakin rüzgârın da aşkın da ta kendisi

Duygularımın yokken ırkı

Bir tebessümdü işte dilemması hüznün

Kırağı çalan gecede saklı onca müzmin yargı

Köhne bir ev iken çöken üstüme

Enkaz olmanın da kaçınılmazlığı

Elbet her mevsimsiz sevdiğimde.

 

Latifti gün,

Günü doğuran tebessüm

Tesirli bir bombaydı aşk infilakı yakın

Yerin göğün sığmadığı sığdıramadığı

Kaygan bir zeminde taş sektirdiğim

Bazense taşa tutulduğum

Elbet ekmekti uzattığım

Asılı kaldığım göğünse müdavimi

Salkım saçak duygularımla pervasız masallar yazdığım.

 

Künyesi sessizliğin

Kum saati idi içimdeki devingen mizaç

Her şerde bile vardı madem hayır,

Gel gör ki itiraz hakkımın olmadığı

Her hayır, diyemediğim

Sevgiydi zannımca makul olan

Müşküle her düştüğümde

Meşgule verdiğim yüreğimde

Saklı nice gizem.

 

Aklın ermediği bir kör döğüşü belki de

Elbet içimden gelen şapkama gizlenen

Sevdalı bir çiçek

Göğün de ritmiydi elbet

Bir yağan bir duran sağanak

Dehşetengiz bir kabustan uyanmak kadar

İstikrarla sevdiğim

İman gücümde saklı huzur

Hüznüme talip olmasa da evren

Tebessüm ekiyordum ben

Dokunduğuma binaen

Belki de sevmekti kendimi alabildiğince

Yine konduramadığım içimdeki müzmin bedeviye

Bir zaafsa kendime ırak

Bir duyguysa kendime kurduğum tuzak

Şahlanan duygular ki mahcubiyet

Yüklü bir ferman elbet severek çıktığım o İlahi Kat.