Hani Lokman hani yoktur Eflatun

Hani Lokman hani yoktur Eflatun

Vurdular sineme yare dayandı

Nice bir çekeyim derd ü mihneti

Geldi gam kasavet sere dayandı

 

Topraktan halk oldu insanın cemi

Fani dünya için çekerler gamı

Mancılığa korlar(1) İbrahim gibi

Vücudum yanmakta nara dayandı

 

Çok zamandır terk eyledim sılayı

Hak bana çektirir derd ü belayı

Her kaçan cehd etsem yoktur kolayı

Görülmez işlerin Tur'a(2) dayandı

 

Güşad-ı yareyi çok çekti Eyyub(3)

Dökülen kurtları üstüne koyup

Alemi yaratan Settarü'l-Uyûb

El-aman ümidim Bir'e(4) dayandı

 

Ruhsati aşk ile gezdi alemi

Ehl-i irfan olan anlar kelamı(5)

Mevla'm böyle nasıl çalmış kalemi(6)

Bilmem bu tesellim(7) nere dayandı

 

Eflatun Cem Güney'e göre şiir, Kusuri'ye aittir. Çeşitli kaynaklarda (1) korlar da, konmuş; (2) sora, sara; (3) Elemi yarayı çok çekip Eyyub, Keşanı yarayı çok çekti Eyyub; (4) yere; (5) selamı; (6) yazmış levh ü kalemi, nasıl yazmış kalemi; (7) tecellim şekillerinde geçmektedir. Âşık Ruhsatî, Dr. Doğan Kaya, Genişletilmiş II. Baskı, Sivas, 1999, s. 157-158.