Harâb olupdur ol âbâd gördüğün gönlüm
Gamunla toptoludur şâd gördüğün gönlüm
 
Cihânda başına sultân iken benüm servüm
Kul oldı sen şehe âzâd gördügün gönlüm
 
Cefâya ögrenüben cevre cân virür şimdi
Vefâ vü cevr ile mu‘tâd gördüğün gönlüm
 
Görince dâne-i hâlüni dâm-ı zülfünde
Tutıldı kaldı o sayyâd gördügün gönlüm
 
Karışdı kara yire kûhsâr-ı mihnetde
Hayâlî şimdi o şeyyâd gördüğün gönlüm
 
(Gölpınarlı 1985: XLII)