Harman Yeri

02.05.2020


Çocuktum

Düşteydim

Ahşap sandalyenin üstünde

gökyüzünden şiir dinledim

Yüreğimi gıcırdattı rayların iniltisi

Ve ben sadece

şiiri sevdim


Çocukluğum harman yeri

Rüzgardı

Tozdu

Patoslar çekilirdi her akşam

Kayışın umarsızca dönüşünü izledim

Sıradan sandığımız

hayata benziyordu

Başa sardım bütün şiirleri

Yüreğime hasret çöktüğünde

Bir de gece


Aslında ne çok etkilendim

çocukluk esintilerinde

Tarlalar uzanıyordu boylu boyunca ruhuma

ve yollar

Doğa en nadir halısını serdiğinde usanmadan

İlmeklerinden tanırdım hayatın zorluğunu

Taşlar takılırdı ayağıma


Ve çocukluğum

İşlememde yarım bir gül gibi

İğne iplik kalırdım öylece

Yutkunurdum

Tren henüz istasyona gelmeden

Şiir bitmeden

yanardı ruhum


Kafiye gibi uzanırdı dağlar

Ve ninem elinde bastonuyla

bulutları çekip alırdı göğümden

Anam fırından ekmeği alıp

diğerini koyardı bekletmeden

Üretmek ne demek bildim

çocukluğumun harmanında


Sahura kaldırılmadığım içindi küskünlüğüm

Oyuncağın adı yoktu

ve kimsenin durup dinlenmeye vakti

Harmanda çay içmek

Tavana bakıp göğü seyretmek

Yerde dünya halısı

Başaklar yağardı her patosta üstümüze


Irgatların alın terlerine

Güneş olurdu içimdeki umut

Ahşap sandalyede çocukluğum

Bir de şiir 

En çok şiir

Demli çay gibi...

Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın

Yorumlar

Melike Erzinli

Melike Erzinli

5 years ago

Bana çok hitap etti. Elinize sağlık.

Aydın Çetinkaya

Aydın Çetinkaya

5 years ago

Dinlendiriyor,insan olmanın yüceliğini hissetiriyor,zamanı bu ana serpiyor.Ne güzel duygu Şule Hanım.Sağolun.

@sulesimsek639 | Teşekkür ediyorum Melike hanımcığım! Duygular ortak demek ki, ne mutlu!.. :)

@sulesimsek639 | Teşekkür ediyorum Aydın hocam! Ne mutlu bana o halde, ne mutlu bize, duygular, kültürler ortak...:)