15.01.2013
Bu Eser 30.01.2014 Tarihinde Haftanın Şiiri Seçilmiştir
HASRETİ YİRMİ BEŞ GEÇİYOR
Sessizlikte sustu!
Yalnızlığı yalnız bırakarak,
Açılmayan perdelerde kapandı,
Kuşkanatlarını kırarak.
Taşın yosun bağlayan yanı,
Güneşi sevmediğinden değil,
Mecburiyetindendir yası.
Baharları belki serindir ama
Yaz ortasında, en son o eritir
karı.
Zaman, sabırsız genç bir
delikanlı,
Bir seslen geri dönüp bakar mı?
Parmak aralarından su sızar da,
Uykularda zaman, su gibi akmaz mı?
Saat, şimdi geceye bir var!
Ayak sesleri uykuların,
Telaşlı kaçışları açık kapılardan,
Ben bilmez gibi yaparım,
Terk ediyorlar sen olmadığından.
Hızlı geçer seninle zaman…
Saatlerdir aslında, beklemekten
geri kalan.
Hakikat! Bize böyle gelir…
Can sıkılır, insan üzülür,
Zaman, her zaman, koşar adım
yürür.
Kaç sevda vurulur!
Gökyüzündeyken martı çığlıklarıyla,
İki candır hasında vurulan,
Düşerler deniz yangınlarına.
Seni sensiz aramalarım yok mu?
Ya beni bensiz bırakan “intiharlar”
geceler boyu…
Aklımın sığındığı kalbimin
gölgeleri…
Canım çıktı çıkacak sabah
ışımaları.
Varsın, rüzgârda kurumuş
yaprakları savursun,
Varsın, Nisan da kurumuş toprak
yağmura doysun,
Patlasın tomurcuk! Yeşersin ağaç!
Tut elimi kış erisin, mevsim
olsun İlkbahar.
Canımdan ötesi ölüm! Hoş gelir…
Sana kırgınım ama! Yine de
özlüyorum… Ah! Sonbahar.
İsmail YILDIRIM; Her AŞK Her
Mevsimde Bir İz Bırakır.
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın
Bengisu KUZUCULAR
9 years ago