HAYÂLLER ISMARLADIM
Hasretinle bırak git gözyaşımla kalayım,
Baharı yaşamayan dökülmüş zambak gibi.
Neşeler senin olsun dertleri ben alayım,
Boynunu büküp kalan perişân leylâk gibi.
O ağacın altını hergün gidip yokladım,
Belki gelirsin diye günü güne ekledim.
Sevdânın zekâtını gözlerinden bekledim
Gönlüme akmadın ki çağlayan ırmak gibi.
Beni benden alıp da esir ettin giryâna,
Kaybettirdin yolumu soramadım sarvana.
Keh-keşânlara giden dönmeyecek kervana,
Hayâller ısmarladım o yâre varmak gibi.
Yalanmış yeminlerin sen sözünde durmadın,
Karabasanmış meğer bu rüyamı yormadın.
Son dileğin son arzun nedir diye sormadın,
O yârin huzurunda divana durmak gibi.
Yüreğime sedâ ver mahûr şarkı söylesin,
Gamzelerden gülüver gülüşü gül eylesin.
Mihr-i müeccelimsin bahtı siyah neylesin,
Ateşinle aşinâ ebedi yanmak gibi.
Hep inleyen hazin ney bu kubbede bir destan,
Şah-ı gedâya mekân diyarı Belûcistan.
Bağ virân bahçe virân oysa bende gülistân,
Tomurcuk gül dalına kuş olup konmak gibi.
Süleyman KARANFİL
