Bazen bir boşluğun içinde bulursun kendini ,

Herkes olurda yakınında ,hiçkimse olmaz yanında.

Uzanırsın ama tutunacak dalın yok.

Bağırsan ne çıkar ,

Sesin yankılanır içinde ki boşlukta.

Çaresizliğin kucağına düşmüş olursun.

O zaman uçurumun kenarında ,

Boşluğun kollarını ararsın...

Bazen bir mezar kadar ıssız olur yüreğin .

Sevgini gömersin onun çığlıkları altında 

Ve hiç Can'ın acımaz

Çünkü yüreğin ipini çekmiş,

Ölümüne gülümsemiş bir kere.

Artık ne gülmek gelir içinden ne üzülmek.

Sadece yaşamak için nefes alır 

Sadece ölmek için yaşarsın...

Yazan :Şenay SEL