HAZAN MEVSİMİ

Dışarıda
Delice koşturan
Rengarenk bir bahar
Gürül gürül akan
Bir devranıdem var

Bir zamanlar
Pervasızca kanat çırpan
İcimdeki delikanlı coşkudan
Ne ses
Ne nefes
Ne de bir haber var

Durmadan sızlar
Kıvranır
Türlü bahanelere sarılır
Dokunsam ağlar
Konuşmasam küser
Ha soldu
Ha solacak
Umut
Bahçemdeki
En narin çiçek

Sarılıp dost edasıyla
Yürek sızlatan hatıralar
Usul usul
İnce ince
Saçlarıma yağan kar
Mezardan çıkmışcasına
Yüzüme ölgün bakan aynalar
Hazan mevsiminin
Habercisidir dostlar
Alemi ebediden
Bize davet yollar
Ah, vah sesleri
Neye yarar
Kesesindeki yılları tüketti
Adına ömür dediğin
Sanki akşam güneşi