109.
Fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilün
Remel - . - - / - . - - / - . - - / - . –
01. Her kaçan üstüŋe bûseŋ almağa düşsem senüŋ
Cenk ėder sanur bizi girer araya yėlkenüŋ
02. Kankı hâruŋ desti ėrmiş câme-i gül-gûnuŋa
Yine ėy Yûsuf-cemâlüm çâk olmış dâmenüŋ
03. Çıkarursın sîne-i ağyâra girüp aradan
Üstüŋe ditrerken andan dâyimâ pîrâhenüŋ
Gâh göŋlümi alursın derd-ile geh cânumı
Yok-mıdur oranı hey âfet bu nâz u şîvenüŋ
05. Cümle ‘âlem dost olmağa nigâra cân vėrür
Ėy VUSÛLÎ gâfil olma katı çokdur düşmenüŋ
Hakan TAŞ, VUSÛLÎ [ö. 1592], DÎVÂN [İnceleme-Metin-Çeviri-Açıklamalar-Dizin], T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3308 KÜLTÜR ESERLERİ Ankara 2010