Hezârân şükr ile minnet ki irişdük bu devrâna
Yine evvel bahâr oldı virelüm cânı şükrâne

Cihân bâg-ı cinân oldı hayât-ı câvidân buldı
Yine kutlu zamân oldı irişdi mürdeler câna

Çemenler oldı hep cennet fütûh-ı rûhadur râhat
Gerek ise sana hikmet sehergeh gir gülistâna

Gül ile berg-i nesrînler açılmışdur reyâhînler
Boyanup goncalar kana yatur mahmûr ü mestâne

Kaçurma fursatı elden fenâ olmazdan ön bir dem
Koma peymâneyi elden tolınca tâ ki peymâne

Getür sâkî mey-i bâkî ki arşa uralum sâkı
Mu‘attar eyle âfâkı mu‘anber zülfe ur şâne

Çalınsun çeng ile neyler bugün ayş itmeyen n’eyler
Hemân tazyî‘-i ömr eyler oluban garra devrâna

Ne cân sûretlü dilbersin diyâr içinde dâversin
Ali heybetlü serversin ki sûr-ı pâdişâhâne

Niçe furkat niçe mihnet gelür şâdî gider gussa
Bihamdillâh bugün Gavrî irişdi gene cânâna
 
Şeyhoglu’nun  gazeline karşı nazire
 
 (Yavuz 2002: 94-96)