Hezârân şükr ile minnet ki irişdük bu devrâna
Yine evvel bahâr oldı virelüm cânı şükrâne
Cihân bâg-ı cinân oldı hayât-ı câvidân buldı
Yine kutlu zamân oldı irişdi mürdeler câna
Çemenler oldı hep cennet fütûh-ı rûhadur râhat
Gerek ise sana hikmet sehergeh gir gülistâna
Gül ile berg-i nesrînler açılmışdur reyâhînler
Boyanup goncalar kana yatur mahmûr ü mestâne
Kaçurma fursatı elden fenâ olmazdan ön bir dem
Koma peymâneyi elden tolınca tâ ki peymâne
Getür sâkî mey-i bâkî ki arşa uralum sâkı
Mu‘attar eyle âfâkı mu‘anber zülfe ur şâne
Çalınsun çeng ile neyler bugün ayş itmeyen n’eyler
Hemân tazyî‘-i ömr eyler oluban garra devrâna
Ne cân sûretlü dilbersin diyâr içinde dâversin
Ali heybetlü serversin ki sûr-ı pâdişâhâne
Niçe furkat niçe mihnet gelür şâdî gider gussa
Bihamdillâh bugün Gavrî irişdi gene cânâna
Şeyhoglu’nun gazeline karşı nazire
(Yavuz 2002: 94-96)