HOCALI'DA UÇAN GÜVERCİN
14.12.2017
HOCALI'DA UÇAN GÜVERCİN
Bir dere akardı, hocalı kentinden dışarı
Hocalı doğduğum, hocalı öldüğüm yerdi benim
Doğduğumda sarıldığım beyaz bulut, beyaz umut kuşağı
Öldüğüm gün, acıdan kısılmış, ıslak gözlerime bakardı benim
Yaşayacak olmanın umudu, kanımla toprağa akardı
Kinden gözü dönmüş cellatların elinden, güvercinler nasıl kaçardı
Ne ordumuz vardı bizim,ne silahımız, ne kinimiz
Bir güvercinle uçup gitmişti göklere , geçmişten gelen nefretimiz
Elektrikler kesikti, ne gece, ne gündüz,
Odalarımızda ışık yanardı
Önce silah sesleri, Sonra ölümün sessizliği , odamıza dolardı
Sanki ruhlarımız, bir kurşunun gölgesiyle, bedenimizden kayardı
Bir Azeri çocuğuydum, hocalıda ölmeyi bekleyen
Bir Ermeni'nin öcüydüm ben, beni öldürmeyi isteyen
Bir kaç milyonluk ermeni halkının, günahıydım ben
Babam her gece eve gelip, ölen dostlarını sayardı
Ölüm bize ulaşana kadar, kaç baba çocuğuna doyardı
Askerlik oyunları oynayan küçücük bir komutanın
Son sığınağında buldular beni, babamı vurdular
Kardeşlerimin gözlerini oydular, kendi gözleri kapanmadan
İnsanlığın gücünü, ayaklar altına aldılar, utanmadan
Böyle çocuklar, bilmem nasıl doğar bir anadan
Çığlıklar içinde ağlayan anemi diri diri yaktılar, bedenimi evin dışına apardılar
Merhamet gösterdiler,
1915 uğruna, intikam çığlıklarıyla
Bir tek kurşunla kafamdan
Vurdular beni
Bir dere akardı, hocalı kentinden dışarı
Hocalı doğduğum, hocalı öldüğüm yerdi benim
Doğduğumda sarıldığım beyaz bulut, beyaz umut kuşağı
Öldüğüm gün, acıdan kısılmış, ıslak gözlerime bakardı benim
Yaşayacak olmanın umudu, kanımla toprağa akardı
Kinden gözü dönmüş cellatların elinden, güvercinler nasıl kaçardı
Ne ordumuz vardı bizim,ne silahımız, ne kinimiz
Bir güvercinle uçup gitmişti göklere , geçmişten gelen nefretimiz
Elektrikler kesikti, ne gece, ne gündüz,
Odalarımızda ışık yanardı
Önce silah sesleri, Sonra ölümün sessizliği , odamıza dolardı
Sanki ruhlarımız, bir kurşunun gölgesiyle, bedenimizden kayardı
Bir Azeri çocuğuydum, hocalıda ölmeyi bekleyen
Bir Ermeni'nin öcüydüm ben, beni öldürmeyi isteyen
Bir kaç milyonluk ermeni halkının, günahıydım ben
Babam her gece eve gelip, ölen dostlarını sayardı
Ölüm bize ulaşana kadar, kaç baba çocuğuna doyardı
Askerlik oyunları oynayan küçücük bir komutanın
Son sığınağında buldular beni, babamı vurdular
Kardeşlerimin gözlerini oydular, kendi gözleri kapanmadan
İnsanlığın gücünü, ayaklar altına aldılar, utanmadan
Böyle çocuklar, bilmem nasıl doğar bir anadan
Çığlıklar içinde ağlayan anemi diri diri yaktılar, bedenimi evin dışına apardılar
Merhamet gösterdiler,
1915 uğruna, intikam çığlıklarıyla
Bir tek kurşunla kafamdan
Vurdular beni
Ceylan Başar8 years ago
Kimi şiirler hemen buhar oluyor. Kimi şiirler ise şairini de aşıyor. Şairini aşan şiir de yazmanız dileğiyle
Metin Mesutlu8 years ago
şair diliniz çok çevik, şiir de çok güzeldi. Kutlarım.
Seferi Nurcan Ören8 years ago
Yüreğinize sağlık... Şiiriniz için söyleyecek sözüm yok. Konuyu öyle bir işlemişsiniz ki o kurşunu biz de yedik. Selam ve saygımla...