HUZUR
 
Dünyada vatanda illah da evde,
İnsanı bağlayan evde huzurdur.
Yaylada çayırda tarlada köyde,
Her şeyi sağlayan evde huzurdur.
 
Huzurlu yuvanın bacası tüter,
Muhabbet bağında bülbüller öter.
En sevdiğin ölse acısı biter,
Her gece ağlayan evde huzurdur.
 
Deryâmî su idi amma akmazdı,
Her dakka bin defa canım çıkmazdı.
Dışardaki ateş beni yakmazdı,
Sinemi dağlayan evde huzurdur.

 

KAYNAK: TÜRK EDEBİYATI 4. CİLT, AHMET KABAKLI, TÜRK EDEBİYATI VAKFI YAYINLARI, İSTANBUL