Peygamber’in cennet meyvası kızı, 
Gül’ün cemalini gördü Fatıma. 
Hatice anaya olmadı nazı, 
Nurlar bahçesine girdi Fatıma. 

 

Muhammed’im sesler cennet kokulu, 

Bin selat bin selam nurdan dokulu, 
Gökyüzünde dokuz ismi takılı, 
Kalpleri sevgiyle ördü Fatıma. 

Bereket ocağı vefa kapısı 
Meleklerden adı, nurlu yapısı, 
Aşkla yanar bilmez dünya tapusu, 
Nefsin karşısında surdu Fatıma. 

Melekler nikahı gökte kıydılar, 
Ali’ye Fatma’yı eşit saydılar, 
Nurların üstüne nuru koydular, 
Yiğidim Ali’ye yar’di Fatıma. 

Nübüvvet anası, soyda övüncü, 
Gül Muhammed’ime yardımda öncü, 
Hasan’la, Hüseyin onun sevinci, 
Çöllerde güzellik serdi Fatıma. 

Ehlibeytin nuru,sevgi ağacı, 
Gözünde yaşlarla dua ilacı, 
Yücelikte Hakk’tan verildi tacı, 
Sevdası yürekte kor’du Fatıma. 

Güzellikte binbir gülü açardı, 
Gece yıldız, gündüz ışık saçardı, 
Tevazuyla yaşar zoru seçerdi, 
Edep, Haya, Sabır, Ar’dı Fatıma. 


Cefada,zulümde baba yanarı, 
Asalet özünde sevgi pınarı, 
Gözlerinde nurdan ışık feneri, 
Hakk’ın bahşettiği sırdı Fatıma. 

Ona mashar, paktı adette hali, 
Ali olmasaydı yoktu emsali, 
Cennet kadınların örnek timsali, 
Müşriklere karşı durdu Fatıma. 

Melekler habere müjdeyi ekler, 
Mahşerde yetmiş bin hurisi bekler, 
Yüreğinde baba özlemi saklar, 
Aşk ile murada erdi Fatıma.