İKBALNAME’DEN ƏFLATUNUN RUZGARININ SONU

 

 

 

Müğənni bir şirin nəğmə söylə sən,

Bu ki, ilk ricamız deyildir səndən!

Sübh çağı dinləyib sənin səsini,

Unudaq dünyanın ah-naləsini!

Əflatun söylədi köçüb gedərkən:

"Olacaq hamıya torpaq son məskən.

Deyirlər: mən uzun ömür sürmüşəm.

Rumda ən yaşlı bir dünya görmüşəm.

Ölüm pərdəsinə mən yol tapanda

Başqa pərdələrdən döndüm cahanda.

Bir körpə uşağa bənzərəm mən də

Ki, qaçar beşiyə yuxu gələndə.

Vücudu yatmağa sövq edər onu,

Yuxu necə-gəlir, heç bilməz bunu.

Su ilə torpaqdan, od ilə yeldən.

Bu zidd ünsürlərdən əmələ gələn

Dünyada düzlükdən olarmı nişan,

Belə kəc bir yerdə qalarmı insan?

Bünövrəsi əyri qoyulan evin

Bir gün dörd divarı uçacaq, yəqin!

Yaşım yüz on üçü keçmişsə əgər,

Halım on yaşlı bir uşağa bənzər.

Qocayam, ancaq ki, o gənc yaşımda

Olan arzularım oynar başımda..."

Bu xoş arzulardan bir az keçəntək

Onun da fərşini yığdırdı fələk...

 

 

Tərcümə edəni: Mikayıl Rzaquluzadə,    NİZAMİ GƏNCƏVİİSKƏNDƏRNAMƏ, İqbalnamə , "LİDER NƏŞRİYYAT" BAKI - 2004

 

Bu əsər "Nizami Gəncəvi. İskəndərnamə " (Bakı, Yazıçı, 1982) kitabı əsasında təkrar nəşrə hazırlanmışdır

 

https://www.azadliq.org/a/9500508.html