Ruhum hep ince detayları sevdi,
varlığım hep incecikti.
Sükutuma boyun eğdi duruşun,
ve ben aklımın idrak edemediği bir yerdeyim,
öyle durmuşum.

 

Rahat bir hüzne,
Derin bir vuslata,

gayet tabi alışık bedenim..
Çünkü, ben daha beş yaşındayken,
Acıyı bal eylemek nedir? onu öğrendim.

Öz dünyamdan çehreme yansıdı bir gülüş,
Ve hep en acı değil midir? Son görüş,
Nöbetler tutuyor, aksediyorken hasretin,
Onca kırığıma rağmen, geçen yine seni dilendim..