İNCİR YAPRAKLARI

 

Yumuldular uğultular arasında 
İncir yapraklarını artık kim düşünürdü 
Sallanırken iki dalga arasında bir martı 
Bu yatağa, koltuğa, bu kara tahtalara 
Düşmeden önce 
Eksiydi eksi şimdi iki artı. 

Gömüldüler dalgalar arasına 
Ellerinde uzatılan iki elma 
Yüzlerinde alı al bir kızartı 
Bekleyen yan yana ayrılıklardı 
Perdeler inerse az daha sürerdi 
Yumuldular, gözlerini yumdular. 

Eksikti tamken bile hepsi bu kadardı 
Dumandı, dağılır, çiçekti solardı 
Uçuşurken üflenmiş şeytan arabaları 
Anladılar, duruldular, doğruldular 
Az önceki incir yapraklarını 
Aradılar, buldular, tutundular.