Yaşamayı Unuttuk Belki de.
Komşulukların bilmem kaç yıldır ruhuna okuyoruz. Ne bir çay içimlik dostane komşumuz kaldı. Ne de dertleşmelik... İçimizdeki o güzel insanlara ne oldu? Ne ara soğuduk birbirimizden. Bu güvensizlikte nereden musallat oldu başımıza ? Yaşadığımız bu kimsesizliğin git gide ağırlığında ezilmekteyiz. Evimizin anahtarını emanet ederdik eskiden. Şimdi kimsenin yüzüne bile bakamıyoruz selam vermek için bile ki tanımıyoruz hatta ! Ne alt ne üst nede karşı komşumuzu. Bu güven duygumuzu suistimal edip hepimizi birbirimizden soğutanlara yazıklar olsun.
Değerli kardeşim, tesbitinize aynen katılıyorum; lâkin ümidsizliğe prim vermemenizi dilerim. -İzninizle- isminizin ve soyadınızın mesaj içerikli olduğunu düşünüyorum: Çınarların filizleri, sayenizde hayat bulacak ve sitem ettiğiniz hayata karşı kendi irade ve şuûuruyla özlenen hayata yeni kapılar açacaktır inşâallah... Selam ve duâ ile...
Şahin Mutlu
8 years ago
Filiz Çakmak
8 years ago