İstanbul Yorgun

17.05.2018

 

Koltuğa yığılmış kocaman bir mazi
Kayıp gidiyor ellerimizden, gözlerde duman
Sabah, yemin etmiş gibi ağırdan alıyor
Ayağa kalkıyor oturmuş duygularımız

Ben bu gece karanlığı örmeliyim
Olur ya uzanırım saçlarından
Beni düşürdüğün okyanusları aşıp
Güneşsiz zamanlara

Ben bu gece güneşe dönmeliyim
Özleme çalan yüzümü eritip
Gülümsemeliyim ışığını kaybetmişlere
Yalnızlığı ağlatan kalabalıklara

Bir garip olduk işte hepimiz
Parıl parıl sevdayı tutan ellerimiz
S/oldurduk her şeyi mevsimsiz
Hiçbir yere sığmıyor ruhlarımız

İstanbul yorgun, bedenlerimiz gibi
Yalan sevgilerle dolu deniz ağlamaklı
O şarkı öyle yazılmamalı
Köprüleri sallamalı yalnızlığımız

Bir tufan daha olacaksa eğer
Sürün yalnızlıkları kayalıklara
Çöksün umutsuzluğun girdabı
Adın kalsın sadece kumlarda

Şehir sana uyansın bu sabah
İstanbul ağlamasın sebepsiz
Ağlamasın sensizlik
Ürkütmesin gözlerinden sonra
Öldüren sessizlik

Konuşma ne olur
Sus bu gece...
Gözlerin kalsın
Sen git bu gece








Şule Meryem Canpolat Şimşek
Yorum yapmak için lütfenKayıt Olunya da
aslantakci521
Aslan Takçı7 years ago
Bazı şiirler düz yazıyla şiir arasında kalıyor. Bazı şiirler ise okuyanı zihninde melodiler yansıtıyor. En güzele dileğiyle
mahmutyilkan587
Mahmut YILKAN7 years ago
Tebrik ederim şair işte bu demek geldi içimden
@sulesimsek639 | Çok teşekkür ediyorum Aslan hocam! Sağ olun, var olun...
@sulesimsek639 | Çok teşekkür ediyorum Mahmut hocam size de...İyi ki geldiniz...