K A O S

K A O S

 

Derinlerden sesleniyorum sana

Yüreğimin düştüğü uçurumun dibinden

Gecesinde özlem ve küfürler yan yana 

Bu betondan çepeçevre sarılı evren 

 

Yukarıda dört mevsim soğuk güneş

Aşağıda dört mevsim karanlığın yüzü

Bu dehşet ki ancak Büyük Kaos’a eş

Savurur sonsuz fezaya aydınlık gündüzü 

 

Parmağı gecenin üstünde sessizce gezinen 

Bir el, gözlerime indirir görünmez perdeler

Ne yavaş çözülür zamanın yumağı, bilsen 

Yelkovanı sokup öldürdü zehirli akrepler

 

Yazgının kovduğu uçsuz bucaksız

Keder zindanları içinde, hoş 

Bir ışık düşmeyen yerde ben, nahoş

Suratsız konuğum geceyle yalnız