Kadın, ey sevgili hemşire, uyan.
08.04.2017Kadın
Kadın, ey sevgili hemşire, uyan.
Ana! Ey nazlı kadın, kalk uyuyan
Daima mevtle hemdûş oluyor,
Zilü mihnetle hemağûş oluyor.
İşte sıyrılmada hep zulmetler,
Ağarır tan yeri, kalk, işte seher
Uyan, etrafını seyr et de, düşün,
Bütün evlâd-i vatan işte bu gün,
Yalınız senden umar derde şifa,
Yalınız sende bulur ruha gıda.
Ana evladını besler, büyütür,
Anasız millet evet, öksüzdür.
Senin âlemde vazifen, hissen,
Ne büyük... Hem ne ağırdır bilsen...
Kadın, ey sevgili, şefkatli melek,
Bu kadar sabru tahammül ne demek?
O letafet, o necâbetle sana,
Bu esaret, bu hakaret ne reva?
Sen nesin, kendini bil, za'fı bırak
Hep nasibin mi senin sille, dayak?
Çekme âh öyle mükadder, mahzun,
Ağla göz yaşların aksın, coşsun.
Ağla, feryadını duysun erler,
Belki insafa gelip rahm edeler.
"Ağla, hep ağla! " dedim, çok yanlış,
Çınlasın, mevcelenip yükselsin,
O sesin kuvveti tesiri büyük
Ağla ta lerzeye gelsin yer gök
Bak, bu insan ne kadar aldanıyor?
Hayır, asla beni sen dinleme, dur.
"Ağla, hep ağla! " dedim, çok yanılış,
Ağlamaktan ne çıkar sanki, çalış
Oluyor işte hukukun pâmal
Çalış, öğren, ara, bul, hakkını al.
Perdeyi zulmet içinden sıyrıl,
Kahramanlar gibi kavgaya atıl.
Fazl ü irfanla mücehhez olarak,
Cehli yık, gafleti yak, aczi bırak.
Kimseden bekleme yardım asla,
Yalnız kendine kendin ağla.
1911
Kaynak: Xalide Efendiyeva
0
0
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın