KAHVE FALI
Kış ortası bahar gelmiş, güneş parlak ışıl ışıl
Bugün evde durulur mu meltem de var efil efil
Bizim kızlarla toplandık dedik çıkıp yürüyelim
Dolaşalım sahil boyu güzel günde güzel seçim
Belki temiz hava çarptı, belki yorulduk sadece
Ağaçların gölgesinde, oturduk bir kahvede
Biraz nefes biraz sohbet, sonra da gırgır şamata
Genellikle konu aynı; illâ ki yâr-ı mücellâ
Konuşmaktan bıkmadılar "hayırsız" sevgilileri
Bana da sordular seni; "ne kaldı o yârdan geri?"
-Kırık bir kalp, bir kaç şiir, bir bardak ve kulpsuz fincan
Bir de her kahve içerken son damla o dipte kalan...
O gözler ki bazen kahve bazen elâ bakardı hep
Her bakışta yudum yudum yüreğime akardı hep.
Şimdi nerde kiminlesin... öğrenmek istemesem de
Fal kapattım iyi misin, yoksa ölü müsün diye
Senden haber almak için ümitsizce içtim kahve
Falcı çok konuşsun diye epeyce bıraktım telve.
Ufukta görünmüyormuş, yeni aşk yeni heyecan
Yokmuş uzaklarda beni, bir düşünen bir duyan
Kalbim kabarmış üç vakte kadar da hiç yokmuş müjde
Kalabalıklar içinde fakat yalnızmışım serde.
Hâneme ay doğmuş ama o ayın karanlık yüzü
Hem de uzun yolum varmış, görünmezmiş dönüş izi
Kapımda bir sinsi düşman, etrafımdaysa kem gözler
Kahve karası dilinden döküldü hep acı sözler.
Bahardan çalıntı bu gün bile boğdu bak canımı,
Bari bahtım temiz çıksın diye sildim fincanımı.
