KALAMAM ARTIK

 

Seni nerden gördüm görmez olaydım,
Vurgun yemiş gibi nefes alamam.
Gül açmadan tomurcukken solaydım,
Yeryüzü dar gelir huzur bulamam.

Canlı değil bir hayale vuruldum,
Gerçek gibi sıkı sıkı sarıldım,
Ağır geldi taşımaktan yoruldum,
Bu gidişi ters tarafa çelemem.

Ben ararken yıldız güneş ve ayda,
O taht kurmuş gönül denen sarayda.
Benim için ferman yazsa ne fayda,
El uzatıp gel dese de gelemem.

Hayal ile oyalarken ben beni,
Günden güne zehirledi bu teni,
Acı ile kıvranarak bir günü,
Bitirirken ağlıyorum, gülemem.

Ecel cana gelse nefes aldırmaz,
İçten içe bitirmeden bildirmez,
Mahir seni bu acılar güldürmez,
Terk ederim bu elleri kalamam.