KALEMİN VE AŞKIN DEVASA CÜSSESİ

Hüznümün redifinde saklısın:

Ah, sair imge başımı yasladığım

Aşkın atlası

Olsam da zaman zaman yalnızlığın coğrafyası.

 

Esenim.

Esinim.

Esaretim.

Emsalsiz yürekte saklıdır cennetim.

 

Ah, cennet bildiğim yârin esintisi

Yarenlik yapansa kalemin ve aşkın devasa cüssesi.

Oysaki tek zerreden ibaretim.

İmha edemediğim mazimde saklıdır hani güzel günlerim

Gül açsa da yüzüm

Yüreğimdeki figanı dindiremezsin.

 

Cahil cesareti belki de aşkın nakşı olmak

Özlemin nakkaşı

Sezilerime serildiğim ömrün telaşı

Vurgun yediğim her iklim

Aslına sadık mevcudiyetim:

İkbalimsin.

Şimal Yıldızım benim kalmasa da takatim.

 

Hoyratsa rüzgâr…

Ne gam.

Nemalandığım hüzün ve hazan mı?

Daha ne gördüm ki bu zamana kadar?

Yaşımla yasımla yankılanır iç sesim

En çok da sessizlikte açar solar çiçeklerim

Bir bakışın uğruna

Serildiğim aşkın yoluna

Bir de selamın geldi mi

Var mıdır sahi benden mutlusu?

 

Coşkuma biçtiğim imgeler

Aşkın kaynağı iken gaipten gelen

Gönlün rotasına denktir aşkın nüansı

Sersemlediğim kimi zaman

Ama sevgidir huzurun da hayatın da doğası.

 

Ömrün hadisleridir su döken yüreğime.

Susuz kaldığım çöllerin zikrine eşittir fikrim

Mademki çöl çiçeğiyim

Matemimle yaşarır yeşerir her yerim

Yerle yeksan kimi zaman

Varsın kindar olsun ve yalancı kimi insan.

Meylettiğimdir Canım Peygamber Efendim:

Meali aşkın elbet hicreti telaşın

Konduğum o tepe

Kuş bakışı salındığım gün ve gece.