Kalp Atarken Yazmak ve Filistin’e Varamamak

!

 

Kalp atarken yazmak, karşındakinin kalbinin olmadığını bilerek merhametle yaklaşmak ne kadar zor! Yazarken bu duyguları hissederken, hissettiremediğimiz için üzgün olmak yerine, gözlerimde birkaç damla akıtarak, anlayacak olanlara yazıyorum. Filistin de yıllarca kan dökerek masum insanları gözünü kırpmadan, kadın çocuk demeden bir köpek bir it gibi boğazlayarak, öldürmeyi seçenler ve onların yandaşı Amerika ve diğer şereften yoksun olanlara, bu şerefsizliğini bildirecek bir yiğit Rabbim izni ile çıkar diye beklerken, binlerce masum çocuk kadın, erkek bombalar sayesinde canını hak Rahmana teslim ederken, bizlerin sadece kınama ve telin ederek buna sessiz kalmamızın hesabını Rabbime nasıl vereceğimizi de kara kara, ıstırap içinde düşünmekteyim! İnsanlık hala İsrail’in yaptığı Zulme sesiz kalırken,  bizler Müslüman’ız biz derken, Müslüman ve iman etmenin gereğini yapmadan, sessiz kalmamızı anlamış değilim, buna bende dahilim sadece sizler gibi yüreğimiz yanıyor, sancılar içinde gözyaşı dökebiliyoruz sadece!

 

Karşımızda aç itler, vahşeti gözümüzün içine bakarak Filistin de bombalar yağdırırken, içimizde bir tane kurt ya da Aslan, çıkarak onları parçalamasını beklemek, kokuşmuş beyinlerinin içine bomba yerleştirerek parçalamasın beklerken, bu beklemek ıstırap dolu sancılar içinde bırakan bu bekleyiş çok zor! Rabbimden bitmeyen umudun ve sabrın gölgesinde, anlatmak inanın ki çok zor!

 

70 Yıla yakın İsrail şerefsizi ve yandaşlarının desteği ile Filistin de ki kardeşlerimizi vuruyor ve hiç kimse çıkıp ta buna “teröristsin” diyemedi ve halada diyemiyor, peki biz iman eden Müslümanlar olarak, dünyada bir avuç şereften yoksun olan şerefsizlere haddini neden hala bildirmeden seyirci kalıyoruz?

 

Buna seyirci kalmak kınamak, telin etmek Müslümana yakışmaz, çünkü karşımızda masumları öldüren şerefsizler ordusu varken sadece üstlerine yürümek düşerken hala neyi bekliyoruz ki? Her zaman Rabbim ebabil kuşunu göndermez, bizlerde ebabil kuşu olarak başlarına ateşi yağdırabiliriz, çünkü karşımızda itler leş kargalarının sürüsü var. Biz buradayız desek te ne buradayız ne oradayız, sadece bir seyirciyiz, elleri kolları fikri zincirlenmiş, yazıktır, günahtır artık yeter, yok mu üstlerine yürüyecek, bir Selahattin Eyyüb’ü? Allah aşkına, az Müslüman olduğumuzun bilincine şuuruna varalım da öyle hareket edelim, yoksa ölümler normal bir ölüm, bombalar sanki normalmiş gibi atılarak Filistin yerle bir edildi, zaten kalanları da yok edilecek, Rabbim sen yetişesin biz bittik, sen her şeye yetensin, vesselam.

Mehmet Aluç