Kanunî Mersiyesi II Hakka ki zîb ü zînet-i ikbâl ü câh idi

Kanunî Mersiyesi II

 

1. Hakka ki zîb ü zînet-i ikbâl ü câh idi

 Şâh-ı Sikender-efser ü Dârâ-sipâh idi

2. Gerdûn ayağı tozına eylerdi ser-fürû

 Dünyâya hâk-i bâr-gehi secde-gâh idi

3. Kem-ter gedâyı az ‘atâsı kılurdı bây

 Bir lutfı çok mürüvveti çok pâdişâh idi

4. Hâk-i cenâb-ı hazreti der-gâh-ı devleti

 Fazl u belâgat ehline ümmîd-gâh idi

5. Hükm-i kazâya virdi rızâyı egerçi kim

 Şâh-ı kazâ-tevân u kader-dest-gâh idi

6. Gerdûn-ı dûna zâr u zebûn oldı sanmanuz

 Maksûdı terk-i câh ile kurb-ı İlâh idi

7. Cân u cihânı gözlerimüz görmese n’ola

 Rûşen cemâli âleme hurşîd ü mâh idi

8. Hûrşîde baksa gözleri halkuñ tola gelür

 Zîrâ görince hâtıra ol meh-likâ gelür

 

Baki'nin Şiirleri

KANUNÎ MERSİYESİ I

KANUNÎ MERSİYESİ II HAKKA Kİ ZÎB Ü ZÎNET-İ İKBÂL Ü CÂH İDİ

KANUNÎ MERSİYESİ III : DÖKSÜN SEHÂB KADDİN AÑUP KATRE KATRE KAN

KANUNİ MERSİYESİ IV : OLSUN GAMUÑDA BENCİLEYİN

GÜN DOĞDU ŞÂH-I ÂLEM UYANMAZ MI HÂBDAN

KANUNİ MERSİYESİ VI : TÎGUÑ İÇÜRDİ DÜŞMENE ZAHM-I

KANUNİ MERSİYESİ VII : BÂKÎ CEMÂL-İ PÂDİŞEH-İ DİL-PEZÎRİ GÖR

KANUNİ MERSİYESİ VIII : DER-MEDH-İ VEZÎR-İ A‘ZÂM MEHEMMED PAŞA