KARANLIKLAR
Geceler bile uyanır
Gecenin o en karanlığında
Üstüne üstüne çullanır
Zifirin acı soluğuyla
Kara kuşların gagalarında
Bir deri bir kemik kalır
Ruhun
Gemisinde tek kalmış gibi
Yalnızsındır
Nebi Nuh’un
Önceleri yüreğinin olduğu yerde
Kaynar, kara kara kazanlar
Lime lime pişer yüreğin
Dadanır karanlıklar
Güneşin son ışıklarıyla batan
Tatlı mazi
Ufukların çarmıhında göz kapayan
Aydınlık ati
Artık yalanmış
Yaşanmış yaşanmamış her özlem
Sönük gözlerinde kuruyup kalmış