Gel kardeşim kardeşliği yaşayalım yoksa şeytan kandırır
Birlik beraberlik olmazsa nefret kin çirkefli çamurlara yatırır
Kardeşlik değimlidir gönlü mutlulukla sevgi ile uyandırır
Kardeşlik yoksa nefret kin ah ile ağlatır inletir
Kardeşlik ile kavuşmayı dile âlem ile gönüllere dolmasın gam
Her önüne gelene gülünmez ki her gördüğüne denilmez ağam paşam
Nefret kin ile nasıl durursun ey kul bu yaşadığın değil ki yaşam
Kardeşlik yoksa nefret kin ah ile ağlatır inletir
Ey nefret kin ile gezen aciz kul ikilikten sana ne fayda
Gel gönlünü ikilikten sevgi ile arındır yoksa boğulursun yüzdüğün çayda
Gerçeği bilen arayan hiçbir zaman nefret kine bulaşmaz gezse bile ayda
Kardeşlik yoksa nefret kin ah ile ağlatır inletir
Yalancı düzenbazın gönlüne yoktur imanı
Ararda bulamaz derdine çare ile dermanı
Nur Kur’an da vardır derdinin dermanı ile fermanı
Kardeşlik yoksa nefret kin ah ile ağlatır inletir
Kul Mehmet’im der ki nefret ile yaşayan gel de yaptığından utan
Nefis şeytan ile zalim değimli seni nefreti ile tutan
Sen değimlisin onların peşinde giden aşk ile sevgiyi imanı unutan
Kardeşlik yoksa nefret kin ah ile ağlatır inletir
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)
