KARS-SARIKAMIŞ GEZİSİ ( V )

KARS-SARIKAMIŞ GEZİSİ V Sabah 6.30 da herkes kahvaltı masasındaydı .Valizler hazırlanmış resepsiyona indirilmişti. Kars'ta ki son saatlerimizdi. Öyle mutlu ve huzurlu 3 gün geçirmiştik ki, sona geldiğimizde herkeste aynı düşünce hakimdi; "keşke daha fazla kalabilseydik " Ama iyi de olsa kötü de, herşeyin bir sonu vardır. Biz de o sona gelmiştik. Kahvaltılar yapıldı ve bizi istasyona götürecek otobüsü beklemeye başladık.Anlaşmaya göre 7.20 de gelmesi gereken araba ortalıkta yoktu. Eşim şoförü aradı 5 dakikaya kadar geleceğini söyleyen şoför saat 7.40 olmasına rağmen gelmemişti. Telaşlanmaya başladık. Trenimiz 8 de kalkacaktı ve 20 dakikası vardı. Eşim hemen bir taksi çevirdi. Aynı anda da otobüsümüz geldi. Hemen bindik ve trenin kalmasına az bir zaman kala yetiştik. Rötarsız olarak saat tam 8 de hareket ettik. Sarıkamış'tan geçerken son defa şehitlerimize veda ettik, dualar okuduk. Herkesin yüzünde mutlu bir gülümseme vardı.Nasıl olmasın .32 farklı insan. Şehirler farklı, kültürler farklı, fikirler farklı. Aynı olan ise, birbirimize karşı duyduğumuz saygı, sevgi ve kardeşlik duygusu.Bu gezide kimse kimsenin kalbini kırmadı. Kimse kimsenin arkasından konuşmadı. Kimse; "ben yaptım sen yapmadın, sen okudun ben okumadım " gibi gereksiz alınganlıklar göstermedi. Duygusallık, kardeşlik, birlik, coşku, hüzün, gezi boyunca hep üst seviyelerdeydi. Bunda Şehamettin kardeşimin rolü de büyüktü. Gezi için seçici davrandı ve karşılığını da gördü. Zaten kendisi de bu konularda hassas bir insan. Neşeliyken herkes gülebilir de, kızgın ve sinirliyken gülene pek rastlamadım. Ama bizim başkanımız hariç. Her koşulda insan gülüp kahkaha atabilir mi? Söz konusu Şehamettin kardeşimse evet. İşte böyle mükemmel bir rehberin refakatinde harika günler geçirdik. İlhami Bey trende yaptığı canlı yayınlarla, Esas-Der 'in adını tüm Türkiye'ye duyurdu. Erzurum 'da ise bizlerle vedalaşarak ayrıldı. Ozanımız var, müzisyenimiz var, şairlerimiz de var. Eeee! ne duruyoruz ozaman eğlenme vaktidir deyip, gelirken trende kaldığımız yerden devam ettik. Açılışı Şehamettin kardeşim yaptı. O güzel sesini duyduktan sonra artık bırakırmıyız. Şiirlerini ikinci plana attık ve bir türkü söylemesini rica ettik. Bizleri kırmayıp ozanımız Tahir Beyin sazı eşliğinde o söyledi biz alkış tuttuk. Daha sonra gurbet kuşumuz Nurcan kardeşim şiirini okudu. Sonra Şerife ve Ersin Gündoğdu dostlarımız atışma yaptılar . Birbirlerini tatlı bir dille taşladıkları şiirler kahkahalara neden oldu. Kahkahalar devam etsin diye Mustafa Berçin kardeşim de eşine ithafen yazdığı; "Ayşe bana kelik (ayakkabı) aldı "isimli ,çocukların yaşadığı sevinci kendisine uyarlayarak kaleme aldığı şiirini okudu. Ben durur muyum? Ben de tatlı bir sitemle eşime yazdığım taşlamayı okudum. Bütün şairlerimiz şiirlerini okuyup bitirince, sıra eğlenmeye geldi. Bu sefer Sadi Bey aldı sazı eline ,başladı kıvrak türkülere. Oynayanlar ortaya çıktı, oynamayanlar yerinde tempo tuttu. Coşku öylesine büyüktü ki bütün Doğu Ekspresi 'ni sardı. Vagondan taşan nağmeler diğer vagonlardaki gençlerin de kanını kaynatmış olacak ki, soluğu bizim vagonda aldılar. Onlar da coştular, oynadılar, halay çektiler. İşte dostluk, işte kardeşlik, işte TÜRKİYE. O zaman finale de bir "Türkiyem "yakışır dedik ve hep bir ağızdan coşkuyla söyledik. Baş koymuşum Türkiyemin yoluna Düzlüğüne yokuşuna ölürüm Asırlardır kır atımı suladım Irmağının akışına ölürüm Türkiye 'm Sevdalıyım yangın yeri bu sinem Doksan yıldır çile çekmiş hep ninem Pınarlardan su doldurur Eminem Mavi boncuk takışına ölürüm Türkiye'm Düğünüm, derneğim, halayım, barım, Toprağım, ekmeğim, namusum, arım Kilimlerde çizgi çizgi efkarım, Heybelerin nakışına ölürüm Türkiye 'm Gece Kayseri 'den binen dostlarımız, yine Kayseri'de indiler. Trenimiz rötarsız sabah Ankara'ya geldi. Herkes biriyle vedalaşıp ayrıldı. Bu gezimizin bir adı olsaydı,eminim ki "Dostluk ve kardeşlik "olurdu .Güzel dostlarımızla nice güzelliklerde birlikte olmak dileğiyle, başta sevgili başkanımız Şehamettin Kuzucular ve emeği geçen herkese teşekkür ederiz.