KASİDE ‘Ârızuñ elini ‘arz idüp baña ey cân Dede
30.07.2017
KASİDE
Fâ‘ilâtün/ Fâ‘ilâtün/ Fâ‘ilâtün/ Fâ‘ilün
‘Ârızuñ elini ‘arz idüp baña ey cân Dede
Göñlüm alduñ âl ile ey dil-ber-i fettân Dede
Gel halâs eyle peleng-i kûy-ı fürkatden beni
Şîr-i Yezdân ‘ışkına lutf eyle hey arslân Dede
Kûh u sahrâ seyrinüñ vakti degüldür tut sözüm
Çıkma koyundan seni kurd almasun kaplan Dede
Esb-i tâzîye süvâr olup giderse yazıya
Seg rakîbe hiç gücenmez kimse hey tavşan Dede
5 Devr idüp etrâf-ı kûyuñ dâ'imâ âhû-sıfat
Saña niçün dilkülükler eyler ol hayvân Dede
Her çakal sûretlü şeytânuñ uyarsın sözine
Şânuña lâyık mıdur ey rahmet-i Rahmân Dede
Tâze güller açılup gülzâr olur ser-menzilüñ
Her ne yirde eyleseñ tâvûsveş cevlân Dede
Bâg-ı hüsnüñ bir gül-i nev-restesisin çünki sen
Yaraşur olsa hezârân bülbülüñ nâlân Dede
Gülşenüñde hatt-ı sünbülsâ biter miydi eger
Eşk-i çeşm-i hûn-feşânum olmasa bârân Dede
10 Âteş-i hasretde yanup oldı kül eczâ-yı ten
Cem‘ olup yanmada şimdi yâs ider yârân Dede
Baş açuk abdâluñ oldum düşdi göñlüm zülfüñe
Gitdi elden dîn ü millet mezheb ü îmân Dede
Turfe bir ma‘cûn olurdum tâs-ı ‘ışkuñ içre ben
Hokka-i la‘l-i lebüñden eyleseñ hayrân Dede
Rûşen olurdı dil-i târîkümüñ her kûşesi
Hani ya bir gice gelseñ ey meh-i tâbân Dede
Seng-i cevr ile yıkarsın şimdi gerçi hâtırum
Pâydâr olmaz binâsı hüsnüñüñ katlan Dede
15 Bûse itdüm ârzû budur hemân ancak suçum
Cürmümi afv eyleyüp kıl mazhar-ı Gufrân Dede
29
Bil ki mû agzuña cânâ ser-i mûdur didüm
Her sözümde bilirin vardur benüm noksân Dede
Başum üstine tutayum gerdenüm şemşîrüñe
Sen hemân nâz ile bir kez eyle tek fermân Dede
‘Îd-ı vuslatda müyesser itse Hak yüz şevk ile
Ka‘be-i kûyuñda kılsam cânumı kurbân Dede
Dürr-i eşk-i çeşmümi la‘l eyler iseñ yiridür
Ey cefâ gevherlerine mâlik olan kân Dede
20 Gark-ı hûn itdüñ cihânı öldürüp ‘âşıklaruñ
Niçe demdür kim idersin günde yüz biñ kan Dede
Günde ‘uşşâkuñ alup birin satarsın yüz biñin
Çâr-sû-yı hüsn içinde açalı dükkân Dede
Bâr-ı cevrüñ baña agyâra vefâ ni‘metleri
Bu cefâ-yı tâglar çekmez çeker insân Dede
Kûy-ı ‘ışkuñ içre bîmâr u zebûn u zâr iken
Eyledüñ ben bî-dil-i pür-derdi ser-gerdân Dede
Dil-berâ der-bend-i hüsnüñ bir harâmî çeşmisin
Yaraşur ‘uşşâka çekseñ tîg-i hûn-efşân Dede
25 Zümre-i hûbânı cem‘ itseñ yaraşur yanuña
Pâdişâh-ı mülk-i hüsn olan ider dîvân Dede
Gülşenüñde bülbülüñ nâlân iken bil kıymetin
Bir gün olur kim olur gülzâr-ı hüsn orman Dede
Gâh meh-rûña mahabbet gâh cevr ü geh cefâ
Görinürsin baña gûn-â-gûn hey elvân Dede
Çeşm-i mestüñle benüm dîvâne göñlüm ceng ider
Korkarın kim bir gün olur ara yirde kan Dede
Bâde-i mey-hâne-i vasluñla mest itseñ ne var
Câm-ı la‘lüñ demidür ey dâver-i devrân Dede
30 ‘Ârzû-yı sünbül-i zülf itse dil olmaz ‘aceb
Bu meseldür söylenür olur göñül oglan Dede
Göndereydüñ tîrüñi çatup kemân-ebrûlaruñ
Sîne-i pür zahmum olurdı anâ kalkan Dede
30
Küfr-i zülfüñ ârzûsından helâk oldum meded
Gel müselmân ol be-hey bî-dîn ü bî-îmân Dede
Teşne cânı vuslatuñ âbıyla sîr-âb itmedüñ
İtdi kül eczâ-yı cismi âteş-i hicrân Dede
Gerçi dirler ‘âkıbet her nesneye pâyân olur
Ben senüñ cevr ü cefâña görmedüm pâyân Dede
35 Tîg-i cevri her yaña sal kimse hîç söz söylemez
Esb-i nâz ile senüñdür şimdilük meydân Dede
Gayret-i akrân ile kan aglamazdum ben eger
Hâne-i agyâra her gâh olmasañ mihmân Dede
Müşterî’dür niçe Yûsuf-çihreler bâzâruña
Kimse olmaz Mısr-ı hüsn içre saña akrân Dede
‘Işkuña ger ister iseñ şem‘veş rûşen delîl
Eşk-i çeşm ü rûy-ı zerdüm huccet ü bürhân Dede
Cevr ü zulm ile harâb itdüñ göñüller mülkini
‘Adl ü dâd itmezseñ olmaz memleket ‘umrân Dede
40 Şâh-ı devrânsın gerekdür sana ‘âlî tahtgâh
Cân u diller mülkini gel eyleme vîrân Dede
Âsitânuñ hâkine yüz sürmedür san‘at baña
Tañ degül olsa mesîrem menzil-i Keyvân Dede
Küfr-i gîsûñı görüp îmâna geldi ser-be-ser
Oldılar fermân-berüñ mülk-i Firengistân Dede
Bir şehenşehsin ki ‘âlem taht-ı ahkâmuñdadur
Defterüñde yek kalemdür milket-i ‘Osmân Dede
Kâ'inâtuñ şâh-ı devrân zâhirine hükm ider
Sen göñüller mülkini zabt eyledüñ sultân Dede
45 Bîdveş cûy-ı sirişküm içre dir dir ditrerin
Sanma tâb-ı tebden olmışdur tenüm lerzân Dede
Sûz-ı dilden şöyle yanmışdur tenüm ‘ışkuñda kim
Eylemez def‘-i harâret biñ çanak ayran Dede
Sensüz ârâm eylemez cismümde cânum bir nefes
Kanda gitdüñ gel gel ey dil derdine dermân Dede
31
Pehlevândur rîsmân-ı zülfüñe cân oynar ol
Oldı Ravzî bendeñe cân-bâzlık âsân Dede
Dr. Yaşar AYDEMİR, RAVZÎ DİVANI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3192 KÜLTÜR ESERLERİ ,Ankara 2009
0
0
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın