KASİDE ‘Ârızuñ elini ‘arz idüp baña ey cân Dede

30.07.2017

 
KASİDE
Fâ‘ilâtün/ Fâ‘ilâtün/ Fâ‘ilâtün/ Fâ‘ilün
 
‘Ârızuñ elini ‘arz idüp baña ey cân Dede
Göñlüm alduñ âl ile ey dil-ber-i fettân Dede
Gel halâs eyle peleng-i kûy-ı fürkatden beni
Şîr-i Yezdân ‘ışkına lutf eyle hey arslân Dede
Kûh u sahrâ seyrinüñ vakti degüldür tut sözüm
Çıkma koyundan seni kurd almasun kaplan Dede
Esb-i tâzîye süvâr olup giderse yazıya
Seg rakîbe hiç gücenmez kimse hey tavşan Dede
5 Devr idüp etrâf-ı kûyuñ dâ'imâ âhû-sıfat
Saña niçün dilkülükler eyler ol hayvân Dede
Her çakal sûretlü şeytânuñ uyarsın sözine
Şânuña lâyık mıdur ey rahmet-i Rahmân Dede
Tâze güller açılup gülzâr olur ser-menzilüñ
Her ne yirde eyleseñ tâvûsveş cevlân Dede
Bâg-ı hüsnüñ bir gül-i nev-restesisin çünki sen
Yaraşur olsa hezârân bülbülüñ nâlân Dede
Gülşenüñde hatt-ı sünbülsâ biter miydi eger
Eşk-i çeşm-i hûn-feşânum olmasa bârân Dede
10 Âteş-i hasretde yanup oldı kül eczâ-yı ten
Cem‘ olup yanmada şimdi yâs ider yârân Dede
Baş açuk abdâluñ oldum düşdi göñlüm zülfüñe
Gitdi elden dîn ü millet mezheb ü îmân Dede
Turfe bir ma‘cûn olurdum tâs-ı ‘ışkuñ içre ben
Hokka-i la‘l-i lebüñden eyleseñ hayrân Dede
Rûşen olurdı dil-i târîkümüñ her kûşesi
Hani ya bir gice gelseñ ey meh-i tâbân Dede
Seng-i cevr ile yıkarsın şimdi gerçi hâtırum
Pâydâr olmaz binâsı hüsnüñüñ katlan Dede
15 Bûse itdüm ârzû budur hemân ancak suçum
Cürmümi afv eyleyüp kıl mazhar-ı Gufrân Dede
29
Bil ki mû agzuña cânâ ser-i mûdur didüm
Her sözümde bilirin vardur benüm noksân Dede
Başum üstine tutayum gerdenüm şemşîrüñe
Sen hemân nâz ile bir kez eyle tek fermân Dede
‘Îd-ı vuslatda müyesser itse Hak yüz şevk ile
Ka‘be-i kûyuñda kılsam cânumı kurbân Dede
Dürr-i eşk-i çeşmümi la‘l eyler iseñ yiridür
Ey cefâ gevherlerine mâlik olan kân Dede
20 Gark-ı hûn itdüñ cihânı öldürüp ‘âşıklaruñ
Niçe demdür kim idersin günde yüz biñ kan Dede
Günde ‘uşşâkuñ alup birin satarsın yüz biñin
Çâr-sû-yı hüsn içinde açalı dükkân Dede
Bâr-ı cevrüñ baña agyâra vefâ ni‘metleri
Bu cefâ-yı tâglar çekmez çeker insân Dede
Kûy-ı ‘ışkuñ içre bîmâr u zebûn u zâr iken
Eyledüñ ben bî-dil-i pür-derdi ser-gerdân Dede
Dil-berâ der-bend-i hüsnüñ bir harâmî çeşmisin
Yaraşur ‘uşşâka çekseñ tîg-i hûn-efşân Dede
25 Zümre-i hûbânı cem‘ itseñ yaraşur yanuña
Pâdişâh-ı mülk-i hüsn olan ider dîvân Dede
Gülşenüñde bülbülüñ nâlân iken bil kıymetin
Bir gün olur kim olur gülzâr-ı hüsn orman Dede
Gâh meh-rûña mahabbet gâh cevr ü geh cefâ
Görinürsin baña gûn-â-gûn hey elvân Dede
Çeşm-i mestüñle benüm dîvâne göñlüm ceng ider
Korkarın kim bir gün olur ara yirde kan Dede
Bâde-i mey-hâne-i vasluñla mest itseñ ne var
Câm-ı la‘lüñ demidür ey dâver-i devrân Dede
30 ‘Ârzû-yı sünbül-i zülf itse dil olmaz ‘aceb
Bu meseldür söylenür olur göñül oglan Dede
Göndereydüñ tîrüñi çatup kemân-ebrûlaruñ
Sîne-i pür zahmum olurdı anâ kalkan Dede
30
Küfr-i zülfüñ ârzûsından helâk oldum meded
Gel müselmân ol be-hey bî-dîn ü bî-îmân Dede
Teşne cânı vuslatuñ âbıyla sîr-âb itmedüñ
İtdi kül eczâ-yı cismi âteş-i hicrân Dede
Gerçi dirler ‘âkıbet her nesneye pâyân olur
Ben senüñ cevr ü cefâña görmedüm pâyân Dede
35 Tîg-i cevri her yaña sal kimse hîç söz söylemez
Esb-i nâz ile senüñdür şimdilük meydân Dede
Gayret-i akrân ile kan aglamazdum ben eger
Hâne-i agyâra her gâh olmasañ mihmân Dede
Müşterî’dür niçe Yûsuf-çihreler bâzâruña
Kimse olmaz Mısr-ı hüsn içre saña akrân Dede
‘Işkuña ger ister iseñ şem‘veş rûşen delîl
Eşk-i çeşm ü rûy-ı zerdüm huccet ü bürhân Dede
Cevr ü zulm ile harâb itdüñ göñüller mülkini
‘Adl ü dâd itmezseñ olmaz memleket ‘umrân Dede
40 Şâh-ı devrânsın gerekdür sana ‘âlî tahtgâh
Cân u diller mülkini gel eyleme vîrân Dede
Âsitânuñ hâkine yüz sürmedür san‘at baña
Tañ degül olsa mesîrem menzil-i Keyvân Dede
Küfr-i gîsûñı görüp îmâna geldi ser-be-ser
Oldılar fermân-berüñ mülk-i Firengistân Dede
Bir şehenşehsin ki ‘âlem taht-ı ahkâmuñdadur
Defterüñde yek kalemdür milket-i ‘Osmân Dede
Kâ'inâtuñ şâh-ı devrân zâhirine hükm ider
Sen göñüller mülkini zabt eyledüñ sultân Dede
45 Bîdveş cûy-ı sirişküm içre dir dir ditrerin
Sanma tâb-ı tebden olmışdur tenüm lerzân Dede
Sûz-ı dilden şöyle yanmışdur tenüm ‘ışkuñda kim
Eylemez def‘-i harâret biñ çanak ayran Dede
Sensüz ârâm eylemez cismümde cânum bir nefes
Kanda gitdüñ gel gel ey dil derdine dermân Dede
31
Pehlevândur rîsmân-ı zülfüñe cân oynar ol
Oldı Ravzî bendeñe cân-bâzlık âsân Dede
 
Dr. Yaşar AYDEMİR, RAVZÎ DİVANI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3192 KÜLTÜR ESERLERİ ,Ankara 2009
 
 

Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın

Yorumlar