KASIM-PATI

‘’…bak postacı geliyor, şiir veriyor.’’ (Alıntı) Sözcüklerin muhatabı devasa bir yenilgi: İçimdeki beyitlerin inhisarı Düş gücüme yenik düşen mevsimden alacaklıyım, Tanrım: Acının küpeştesinde ben ki bir seyyah İnzivaya çekildiğim ömrün de dilekçesi Altına atıyorum imzamı: Beni hayattan azat edin. Mülayim bir sırdan dökülen sırlar Aynasında kayıp bir imge İçimi neşreden her şiirde Kaykıldığım hece hece: Lafügüzaf belki de mimarıyım hazanın Kasım kadar kasıldığım bir mevsimden de alacaklı: Ellerimde kasımpatılar İkram ettiğim gözyaşım Konuştuğum mezar taşım Ve evet, ben bir inhisarım. Göğsümde nöbet tutan aşk Lafla değil de aşkla yürüyen bir seyyah Aşkın kabulü belki refüze ettiği haznesinde saklı Kıtalar: Doğurgan mizaç Eltisi hüznün eriyen göğün sefasını süren Yıldızlar ve de mehtap. Bir hikmet madem ümmeti yeminli; Bir vecize madem Matemin sezisinde sırıtan kavşak: Öyle ki batılı günün dünden kopuk Seyidi yüreğin gözleri donuk. Tesellisi had safhada gölgelerin Oynaştığı her sapakta aşkı hicveden Bir dürtü ne de olsa sabahın matemi Beklerken geceyi Şiir yüklü yüreği Koparan bir batında azığa aldığım ömrü de Kuytularda unutan. Zemherilerde donan tüm münafık gölgeler Hicabı yüklenen sair yetim düşler Ne infilak eden ne de itirafı elzem sevdanın: Nakşeden o c/esaret Küpeştesinde mahal vermeyen bir meal Sözlendiğim hüzün kadar yeknesak Bir içimlik tabular Şiir postalayan göçmen kuşlar: Mademki iftarı hazanın Yağmaya çeyrek kala mevsimin hüsranı Çapakla geceden firar eden Üç beş beyhude hece Aşkla izdivacı solgun gül’ün.