"Görmedin mi Allâh nasıl bir misâl getirdi: Güzel bir sözü, kökü (yerde) sabit, dalları gökte olan güzel bir ağaca benzetti."

 

[ İbrahim /124]

 

 

Âşk, dokunduğu her şeyi güzele, iyiye çevirir.

 

Dil terbiyesi içinde âşka ihtiyaç vardır. Âşık güzel gördüğü için güzel konuşur. Sohbeti baldan tatlıdır.

 

 

 

Bu Cuma sohbetinde dedikodunun insan fıtratını nasıl bozduğu, mânevîyatını nasıl zehirlediğini anlatırken ; misafir hanımın anlattığı misâl beni derinden etkiledi.

 

 

 

 

Bundan elli sene önce Hocasından dinlediği olay şöyle vuku bulur. Hocasını cenaze gasli için bir yere çağırırlar.Ölen kimsenin üzeri örtülüdür, Hoca bakmadan kefeni biçer. Kefen biçilince artık o mevtayı yıkaması gerekirmiş vaz geçme gibi bir durum söz konusu olamazmış. Gassallıkta yapan bu Hoca birazdan yıkama işlemi için, meyyitin yüzünü açsa ki, gördüğü manzara karşısında dehşet ve şok içinde kalmış...boğazında korkunç bir yılan sarılıymış.Yılanın Başı da ölen kimsenin ağzında öylece duyuyormuş. Duâ ede ede yalvarırken, bir taraftanda yılana 'Ne olur git ki bende işimi yapayım!' diyormuş dehşet içinde... Bir müddet sonra, elini dedikçe yılan kaybolmuş.Hanım yıkayıp kefenlemiş.

 

 

Naaş evinden götürülürken Hoca merak içinde ölen kimseye tekrardan bakmak istemiş, yüzünü açtırıp baksaki yılan yine orada aynı şekilde duruyor. Bu olaydan sonra Bir daha da cenaze yıkayamamış. Onlara da vasiyet etmiş.Bir gün olurda, Cenaze yıkamak zorunda kalırsanız, Yüzüne bakmadan sakın yıkmayın diye.

 

 

 

 Kimbilir bu kimse hayatta iken ne yaptı? Diliyle kimleri incitti, kimlerin dedikodusunu yaptı, kimin ocağını söndürdü, cânını yaktı.Söylediği acı sözlerle kimlerin uykusunu kaçırdı, gönlünü yaraladı, kimleri diliyle yılan gibi zehirledi.Kimbilir belki hangi garibin kuyusunu kazdı?Kime İftira etti.

 

 

 Bazı âriflere göre imansız gitme sebeplerinden biri de Allâh'ın Sevgililerine, Evliyâlarına zanda bulunup dedikodusunu yapmak ve iftira etmek. İbn-i Hacer şöyle der Geçmiş büyüklerinin pek çoklarını gördük. Onlar ibâdeti namazda, oruçta değil insanların dedikodusunu yapmamakta ararlardı. Kelime, Arapça “yara izi” demektir. Ağzımızdan çıkan kelimeler muhatabımızda iz bırakır, yara açar.

 

 

 

 

 Sözü süz de söyle, gönlü bulandırmasın. Mânâyı inci gibi diz de söyle, kulaktan kalbe yol bulsun. Sözü yüzde söyle, gıybet olmasın, ukdeyi içinden çöz de söyle yapmasın yara; öyle bir söyle ki, hoş gelsin yâre, ağyâre.

 

( Şems-i Tebrizi)

 

 

 Hz Kişi bile söz demini demeye sözün kemini

Bu cihân cehennemini sekiz uçmağ ede bir söz

 

 

 

 

 Yüce Rabbimiz İsra suresi 53.ayeti kerimesinde şöyle buyurur "Kullarıma söyle, sözün en güzelini söylesinler. Sonra şeytan aralarını bozar. Çünkü şeytan, insanın apaçık düşmanıdır."

 

 

 

 Söz, yara kapatıyorsa gerçekten söylenmiş demektir. Aksi hâlde kelimeler yeni yaralar açar.O yüzden ağzımızı dikkatle açmalı kelimeleri özenle seçmeliyiz.İnsanın kalbi hassastır, kırılgandır. İki müslümanın yanında diğerini çok sevdiğini söylemek bile diğerini kırar.

 

 

 Hadis-i şerifte “İnsanları yüzükoyun Cehenneme sürükleyen, dillerinin söylediği sözlerdir” buyruldu. Yine hadis-i şerifte, “Bir adam Allah’ın gazabını celbeden bir kelime söyler, ona da ehemmiyet vermez halbuki o kelime onu Cehennemin yetmiş yıllık derinliklerine uçurur. Bir kimse de, Allah’ın razı olacağı bir kelime söyler de onun götüreceği yeri bilmez. Halbuki o kelime, ona yükseklerin yükseğine çıkarır” buyurulmuştur. 

 

 

 

 

 "Her kim, yanında bir mü'min aşağılanır/küçük düşürülür de, destek olmaya gücü yettiği halde ona yardım edip destek çıkmazsa, Allah onu kıyâmet gününde bütün yaratılmışların önünde zelil, aşağılanmış kılar."

 

(Ahmed b. Hanbel, Müsned: 15985; Taberânî, el-Mu'cemu'l-Kebîr: 5554)

 

 

İnsan sabah kalktığı zaman" Bu gün dilimi boş ve laubali konuşmalardan, yalan ve dedikodudan, gıybet ve münakaşadan ve bir gönlü kırıp diken batırmaktan muhafaza edebilecekmiyin? "(O.N.T)

 

Diye endişe etmelidir.