KELİME — sözcük
İNGİLİZCE: word
Kelime türü: İsim –- Dilbilimde bir terim
TANIMLAR
Türk Dil Kurumu kelimeyi “Anlamlı ses veya ses birliği, söz, sözcük” şeklinde tanımlar. Fakat bu tanım örneğin edat veya bağlaç gibi kendi başlarına anlamı olmayan sözcükleri tarif dışında bırakır. Bu bakımdan TDK nın kelime tarifini biraz daha geliştirmek ve açıklamak gerekecektir.
Kelimeler genellikle anlamlı ses veya ses birlikleridir. Genellikle her kelime en az bir anlamı karşılasın diye üretilmiştir.
Kelimeler, varlıkları, eylemleri varlık veya eylemlere ilgili ortaya çıkan anlam ve kavram ihtiyaçlarını karşılayan ses birlikleridir. Her dil kendi doğası ile bu varlıklar, eylemler, soyut ve somut olguları karşılayacak ses birlikleri üretmiş, o nedenle hemen he r dilde, bir diğerinden farklı kelimler üretilmiştir.
Örneğin, taş kelimesinin Türkçedeki anlamsal karşılığı Arapçada, seng, hacer, İngilizce de stone dur. Bu durumunda nesne aynı ama her dilde aynı nesne için farklı kelime üretilmiştir.
Her kelime bir varlık, bir olgu, soyut veya somut bir kavramı ifade etsin diye oluşturulmuş, örneğin Türkler, Ağaç kavramını karşılayan varlığa ağaç demek üzere anlaşmıştır. Ağaç kelimesi zihnimizde canlanan ağaç nesnesinin dilsel karşılığıdır.
Bu nedenle her sözcük eylem, nesne, olgu, durum, yerine geçme, sıfat, v yönlerinden bir kavram, olgu, inanış vb nin karşılığıdır.
Lmon, ekşi, daktilo, koyun, kuzu, acımak, cin, tepegöz, dev, melek, koşmak, düşmek, yaralanmak, sen, biz, kızıl yüz, erken kalkma vb
Görüldüğü gibi her sözcük en az bir kavramı ses birlikleri yolu ile karşılamaktadır ancak, kendi başına anlamı bulunmayan kelimeler de vardır: lakin, veya, gibi, ile , ve , için , fakat, ama, kadar bu tür kelimler ise diğer kelimler ve cümleler arasında anlam ilgileri kuran sabit anlamları olmasa bile diğer kelimelerle anlam kazanan onların manalarına yeni ifadeler katan sözcüklerdir.