KENDİME -1-

Ey sonu dipsiz yokluk ey başı meçhul olan
Ey kuru yalnızlıkta sonsuzluğa kul olan

Kalmadı mı çevrende mütebessim bir çehre
Aldığın tüm nefesler nasıl dönüştü zehre

Ey el üstünde sultan, ayaklarda çul olan
Kendi öz benliğinden kendince yoksul olan

Nefsine küfrederce hep kendini kınarsın
Temelsiz vehimlerle yüreğini sınarsın

Ey cürmü feza kadar hem kel, hem fodul olan
Vesikalı ruhuyla bin kocadan dul olan

Vahdet-kesret sırrıyla yüreğini böl artık
Yeter çektiğin sancı, ya kurtul ya öl artık...