KENDİME -2-

İçimdeki yalnızlık bırakmıyor yakamı
Ne hikmetse tutmuyor dakikam dakikamı

Gün olur aynadaki suretimden korkarım
An gelir bir kibritle kâinatı yakarım

Bir devin yakasına yapışır bazen elim
Bazen bir karıncanın altında çöker belim

Susarım, içimdeki çığlık cihanı kaplar
Bağırırım, kulaklar sükûneti hesaplar

Var’da yok’u özlerim, yok’ta var’ı gizlerim
Yepyeni dehlizlere açılır dehlizlerim

Bir iğne deliğine sığarım bazı zaman
Bazen alamaz beni uçsuz bucaksız umman

Yitiverir bir anda zaman, mekân, hadise
Sökükler dikiş tutmaz, çöker hesap, hendese

Hep ve hiç mabedimdir her taşında ben varım
Zıtlıklar âleminin en başında ben varım

Bilemedim ki ömrüm asır mı dakika mı?
İçimdeki yalnızlık bırakmıyor yakamı…