Kendine Gel özleşimce

Kendine Gel *) (*

Ne yabanın hükmüne boyun eğenim ey adem
Ne de  adem, yakmaya canım denesin dem’a dem
Ne kırılır  kimseye; küser,    darılır, gönlü-şen
Ne de; _sevimsiz ve de safım_ diyemez, şeb-i dem.

Boşa mı  hep, kurmalı hayal,  niyedir böyle, gaf
Neye  gönül af/ede ki,  lâf’ı güzâf olsa lâf
Emeği Rabbim de görecek,  buna denmez  hilâf.

Kısaca;  kendim de sorarım ve derim, ben  neyim?
Cevabımın her biri bilinse de, ben   nesmeyim...

Kişi, kendini bilmektir hüner; ne sor, ne geril, ne de ger! 

Güler TURAN

Not:
nesme: soluk alıp veren
şeb-i dem: gece ağlayan
dem-a dem: ağlama zamanı