KİME GÖRE, NE NEDİR?

zehra hanım merhaba, yinemi sen demeyin lütfen, sizin konularınız ve tespitleriniz hoşuma gidiyor. günümüz sorunlarını ele alışınız, bunlara dikkat çekmeniz çok güzel, burası bir edebiyat sayfası ve edebiyata geçmişte ve günümüzde katkı sunan şahsiyetlerden bahsetmemiz gerekirken siz, başka konulara parmak basıyorsunuz,bu ilgimi çekiyor. Zehra hanım günümüz insanını incelerken, yaşadığı ortamı, bulunduğu konumu, varlık ve yokluk durumunu büyüdüğü mekanı tahlil etmeden insanın iç dünyasına ulaşmak çok zor, insanlar yaşadıkları ortamda kamufle olmayı, kendini ötekileştirmeyi ve içinin ayrı dışının ayrı olduğunu ustaca saklayabiliyor. bu kişileri tahlil etmekte bizi çok zorluyor. bu halimiz hem hayatımızın her safhasında ortaya çıkan bir durum, yaşam özgürlüğümüzün olmaması, parasal özgürlüğümüzün olmaması,bizi bizim dışımızda biri olarak karşımıza çıkarıyoruz, parasal ve yaşam özgürlüğü daha iyi durumda olduğu fertler ise,bulundukları yer, sahip oldukları avantajı bizden fazla haketmedikleri için yukarıda belirtiğim konumdan kendilerini soyutlayamıyorlar, geçmiş bize her ne kadar barbar gösteriliyorsada, insanlık malesef geçmişte saklı,selam ve saygılarımla

Zehra Kardeşim, - izninizle- Arif BİLGİN Beyefendinin ESA’ da paylaştığı yazısından bir bölümle metninizin ana fikrine komşu olabileceği düşüncesiyle bir paylaşımda bulunmak isterim: “…….Ekinözü’nde –özellikle- anayola paralel olarak akan arkın iki yanına dikilmiş yaşlı kavak ve söğüt ağaçlarının gölgesiyle serinleyen çok geniş bir çayırlık vardı. Bu çayırlıkta, birçok ilden daha çok güney illerinden, hatta yurt dışından şifalı olduğu bilinen acı su içerek derdine deva aramak için gelenler, canları sıkıldığında, sohbet arzuladıklarında veya gezindikten sonra serinlemek niyetiyle gelip otururlardı. Burada rengârenk, her kültürü temsil eden insanı görmek mümkündü. Bize göre sağ tarafın orta kısmında Abdurrahim ağabey oturmuştu. Yaklaştık. Bizi görünce ayağa kalkarak hoşbeş etti. Misafirlerle tanıştırdı ve halkayı genişletmek amacıyla kollarını iki yana açarak geri doğru birkaç adım yürüdü ve yakınlarındakilere de kendisine uymaları için eliyle işaret etti. Böylece sağında solunda boşluklar oluşmuştu. Buralara bizim için sandalyeler getirtti… Halka geniş, oturanlar kısmen birbirine uzak olunca, daha yakın olanlar kendi aralarında sohbet ediyordu. Belki bunu önlemek, belki durgunlaşan havayı neşelendirmek için, bir ara Abdurrahim Karakoç, sesini hafif yükselterek, kelimesi kelimesine şunları anlatı; “− Yıllar önce bir gün yine misafir arkadaşlarla burada oturuyorduk. Şu karşı yolda tozu dumana katan gosgoslu bir araba gelip durdu. Sanıyorum Mercedes’ti. Onu görünce yaklaşan gence bir şeyler söyledi. O da koşarak yanıma geldi ve bana, ‘Abdurrahim ağabey, bir hanım seni görmeye gelmiş; buraya kadar gelebilir mi, diyor’ dedi. Ee hanım olunca, belki gelmeye çekinmiştir diye düşündüm ve gittim. Yaklaşırken kadın arabadan indi. Hoş geldiniz dedim. O, ‘hoş bulduk; ben Ankara Kayseri üzerinden Malatya’ya gidiyordum, tabelada Elbistan yazısını okuyunca, şiirlerinden dolayı hayranlık beslediğim ve Elbistanlı olduğunu bildiğim Abdurrahim Karakoç’u görmek, tanımak istedim. O yok muydu?’ dedi. Ben de ‘Hanımefendi, Abdurrahim Karakoç benim’ dedim. Bunun üzerine kadın baktı, baktı hemen yanında durduğu arabasının kapısını açarken, ‘Keşke sizi görmeseydim de hayalimdeki gibi kalsaydınız’ dedi ve binip gitti. Ne kadar gülmüştük, ne kadar…” Şu cümlelerle selam ve duâ sizlere: Neyi seviyoruz… Niçin seviyoruz… Nasıl seviyoruz… Ne zaman seviyoruz… Ne kadar seviyoruz…( Hoşgörünüzün muhatabı olarak bir önerimi de ifade etmek isterim: Konu seçiminiz, bakış açınız, teşhis ve tesbitleriniz isabetli; fakat noktalama konusunu gözden geçirmeniz yararlı olacaktır…)

Bizim cok siradan ve basit diye önemsemedigimiz bazi gerceklere parmak basmissiniz. Farkli acilardan olaylara ve kisilerin ruh dünyasina girmeye calismissiniz. Usta ve kivrak kaleminizle güzel bir yazi sunmussunuz bize. Tebrikler ve tesekkürler Zehra hocam.

@zehraasuman328 | Hocam Estağfirullah. ) Her zaman yine siz olun ve eğerli yorumlarınızı esirgemeyin lütfen. Yorum katkılarınız bana güç veriyor. Sağ olun Var olun. Saygı ve hürmetlerimle...

@zehraasuman328 | Hoş geldiniz kıymetli Hocam. Bütün söylediklerinize yürekten katılıyorum. Haklısınız ama maalesef ben imlada sınıfta kalıyordum öğrenciliğimden beridir ) ... İlginç olanın babamın da Edebiyat Öğretmeni olması. Söz veriyorum bundan sonra en azından bu konuda başarılı birine düzeltme yaptırmadan paylaşım yapmamaya çalışacağım. Lütfen o kıymettar yorumlarınızı eksik etmeyin Hocam. Saygı ve hürmetlerimle...

@zehraasuman328 | Hocam çok teşekkür ederim. Yayınlanan bütün yazılarıma göstermiş olduğunuz alaka ve değerden ötürü tekrar teşekkür ederim. Yalnız bırakmayan yüreğinize sağlık. Saygı ve hürmetlerimle Şiir Üstadı Hüsnü Özdilek

Kısa zamanda sitemizde büyük ilgi gören bir nasir olarak sizi kutlamak isterim. Yorum yapmaktan imitna eden edipler dahi sayfanızı renklendirmiş. İlgi çeken yazılarınızdan dolayı sizi tebrik ediyorum.

@zehraasuman328 | Teveccüh edenlerin büyüklüğüdür o yorumlar. Var olsunlar. Hepsine saygı ve hürmetlerimle. Asıl ben sizlerin arasında olmakla onur duydum. Çok teşekkür ederim ESA.