Kırık Bir Gülümseme

ah olsan !

sorardım sana şimdi
aramız kaç adım!...


gözüm seni dilim adını anarken

dudaklarımdan fışkıran dualara
gün ışığının acıya çalan
rengi düştü...

aynı hazan sarsa
aynı rüzgarlar savursa da bizi
yokluğunun közleri parmak uçlarımda

içimde ölü artık fersiz mevsimler

özlemlerim işleniyorken
usul dokunuşlarla toprağına
Sensiz gölgelerin dili hep uçurum

Yıl dönümlerinde üşür
Sokulurum sen dolan odalara
Tarar saçlarımı düşün
Kırık bir gülümseme konar dudaklarıma

anladın değil mi?

hasretime teselli benimkisi..