Kırılıyorum Bazen

Gerçekten kırılıyor insan bu beyaz güzelliklere. Beyaz Güzellikten, semadan üstümüze üstümüze süzülerek gelen kardan bahsediyorum. Sen ki ne güzel bir varlıksın Palandökene metrelerce yağıyorsun. Uludağ'a santim santim yağıyor pistleri dolduruyorsun. Kartalkayayı lapa lapa güzellikler ile dolduruyorsun da bizim başımız kel mi?

Ne olur birazda başkente yağsan bizde kardan mardan adam yapsak. Bir yerlerden havuç bulup burun yapsak ona, gözlerine kömür koysak bir yerlerden bulup... Kızaklarımızı çıkartıp kaysak. Berelerimizi başımıza eldivenlerimizi elimize geçirsek. Kızak filanda bulamazsak naylon poşetlerle kaysak. Millet birbirinin marizine kayarken biz sadece karda buzda kaysak kayarken de bir taraflarımızı kırmasak...

Yani illa kar görmek için Erzuruma ya da Yüksekovaya mı, Bitlis'e, Van'a mı gidelim. Oysaki yetmişli yıllarda ne de güzel sakince güzelliklerini dökerdin Ankaramıza... Okullarımızda hiç tatil matil olmazdı. Pencerelerin kornişlerini kızak yapar kayardık bıkmadan özgürce...

Neredeyse ocak ayı bile bitmeye yakın oldu bir kere bile bize o güzelim yüzünü göstermedin. Oysa ki sen rahmetsin bereketsin hem bize hem de çiftçi kardeşlerimize... O yıl sen doğru düzgün güzelliklerini dökmedin mi şehrimize, yanımıza yöremize, hiç bir şeyin de bet bereketi olmuyor bilesin...

Etme eyleme beyaz güzellik Kar kardeş. Hem bak sana bir müjde vereyim. Bu sene eğer çok yağarsan aldığımız duyumlara göre çocuklar kardan kadın, kardan çocuk, hatta kardan köpek ve kedi, ve dahi kurbağa yapacaklarmış haberin olsun... Benden sana ufak bir tüyo... Bir sessizlik bir sessizlik sarsın başkent Ankara'mızı bizde bayram edelim çiftçilerde bayram etsin, en çok da çocuklar bayram etsin. Hele de şu zor günlerde inan Kar Kardeş buna çok ihtiyacımız var.