KÖRELMİŞ KALPLER
15.06.2017
Bir küçük feryatla başlıyor hayat, ilk nefesi gözyaşlarımızla veriyoruz. Bazılarımız koruyucu meleğine teslim edilirken, bazılarımız soğuk bir küvette sıcak bir kucak bekliyoruz. Bazılarımızsa bir taş üstünde yalnızlığa mahkum ediliyoruz.
Hepimiz aynıyız aslında, doğuyoruz, büyüyoruz ve ölüyoruz. Kolay bir hayat sürenler var aramızda, para bol, eğlence çok, dert yok. Bazılarımızda ise para yok, sıkıntı ve dert çok. Bir terazi üzerindeyiz aslında, ağırlık olan taraftan vermek gerek. Ama insanlar bencil, ama zalim ama kör. Sokakta mendil satan amcanın dilenci olmadığını göremiycek kadar kör. Elleri soğuktan morarmış küçücük çocuğa tebessüm edemiycek kadar bencil. Savaşın mağduru çocukları bile boşverecek kadar zalim insanlar.
Çünkü hakettiler diyor adi bir düşünce. Hakeden o masum gözler mi düşünmeden. Çünkü diyerek tarihten gerekçeler sunuyor bombalara, oysa sivil halkı bombalamak ne kadar vahşice. Elinde bir poşet tiner çekip, sallana sallana yürüyen çocuktan bile korkar olduk, çocuk olduğunu bile bile. O düşerken yerin yedi kat derinliklerine elinden tutmayan, biz değil miyiz onu korkulacak kadar büyüten.
Acıyorum şu bakan ama göremeyen gözlere. Acıyorum kalbi kabuk bağlamış, ruhu bile bedenini satmış sizlere. Sizler gibi körleşmekten korkuyorum, yanınızda kaldığım her saniye size benziyorum. İnsan olmaktan utanır oldum. Hani derler ya bakan gözse gören gönüldür diye, hani hepiniz gönlü yitik biçare. Yüreğinizi açıp baksanız şöyle bir insanlık nerde diye, ne milatlar geçti üzerinden görürsünüz belki de. O korkudan kocaman açılmış gözleriyle yardım eli bekleyen minik çocuk öldüğünde insanlığın üzerine bir kara perde attılar. Göremedik bize uzanan minik eli, öylesine bakımsız ve küçüktü ki. Acaba diyorum görenler oldu da iğrendi mi? Ya da korktu mu saklamaktan. Oysa birilerinin sinesinde saklansa farkedilmeyecek kadar küçüktü o sabinin bedeni.
Hadi geçtim her şeyi neden pembe pjamalarını giymiş yetimhanede soğuk taş merdivende ağlıyor o küçük prenses. Nerde çocuk aşkıyla yanan, o her gece Allah'a yalvaran aile. Can veremiyorsan bir bedene, hayat ver canlanmış bir bedene. Bakıyoruz ama göremiyoruz. Önümüze koyuyorlar her şeyi, dökmemek için olsa gerek çevresini dolanıp bulaşmıyoruz bile.
Körüz işte, gözlerimiz fişek gibi ama körüz yine de. Gönlümüzün üstünde bir perde, düşüncelerimizde bir yılan, insanlığımız ise kim bilir nerde. Zaten bence insanlık bir kitabın sayfaları arasında tozlanmaya bırakılmış, hiçkimsenin uğramadığı bir sahaf rafında.
Sema Kızıltoprak8 years ago
@semakiziltoprak370 | Çok teşekkür ederim yorumunuz için.
Sevim Kınalı8 years ago
Profilinize dair herhangi bir kayıt olmadığı için size nasıl hitap edeceğimi bilemedim. Elbette yaşımız değil yazdıklarımız önemli. Ama yine de "profil" bölümümüzde, kendinizi birkaç cümleyle tanıtırsanız iyi olur. Yazınıza gelince; bir solukta ve duygulanarak ve dikkat çektiklerinizde de haklı olduğunuzu kabul ederek okudum. Çok kızgınsınız ve deyim yerindeyse bir öfke patlaması yaşıyorsunuz. Tabiî ki çok haklı nedenlerle. Bazı cümleleriniz çok çarpıcı: "Can veremiyorsan bir bedene, hayat ver canlanmış bir bedene." Son derece dokunaklı ve edebî cümleleriniz de var: "Yetimhanede soğuk taş merdivende ağlayan küçük prenses..." gibi. Etkili, duygulu, güçlü bir üslûbunuz var. Katılmadığım tek nokta şu: Hani insan kızgınlık ve öfke halindeyken bazı güzellikleri göremez ya, siz de insanlığı tozlu raflara kaldırmışsınız. Oysa ki sizin coşkuyla ve merhametle atan kalbiniz ve bunları haykıran kaleminiz bile insanca bakışın, insanlığın henüz ölmediğinin güzel bir kanıtı. Bunun yanında, insanlığın hâlâ aramızda olduğunu gösteren çok güzel örnekler de var. Onları da görelim ki içimizdeki insanlığa hayat vermeye devam edebilelim. Kaleminize ve yüreğinize sağlık. Bu arada sanırım yeni üyelerimizdensiniz. ESA ailesine de hoşgeldiniz. Başarılar.
Sema Kızıltoprak8 years ago
@semakiziltoprak370 | Çok teşekkür ederim, maili görür görmez girip profilimi güncelledim. Yazıya bu kadar ilgiyle cevap vermeniz beni çok sevindirdi. Açıkçası ben bir gazete haberine bile sinirlenip yazıyorum. Üstüne gözümle gördüklerim olunca kendimi tutamıyorum. Haklısınız tabi nice güzellikler var ama bu yazıyı uzun zaman önce bir habere sinirlenip yazmıştım. Bazı gerçekler beni çileden çıkarıyor. Ama sizi dinleyip daha umutlu yazılar da yazacağım, çok teşekkür ederim.
Sevim Kınalı8 years ago
Sevgili Sema, yorumuma ve çağrıma verdiğin olgun ve nazik yanıtından dolayı teşekkür ediyorum. Yıldızı hak eden yazından dolayı seni tekrar kutluyorum. Yazı yolunda ve öğrencilik hayatında başarılar diliyorum. Yazdıklarını zamanım elverdikçe takip edeceğim. Sevgiler. Selâmlar.
Sevim Kınalı8 years ago
Sevgili Sema, bir de yazım kurallarına dikkat çekmek istiyorum. Yazını bitirdikten sonra mutlaka dikkatlice okumanı ve yazım yanlışı varsa düzeltmeni öneriyorum. Bu hepimizin dikkat etmesi gereken bir konu. Biliyorsun ki işlemler bölümünden yazımızda düzeltmeler yapabiliyoruz. Yazdıklarımızın güzel olmasına dikkat ettiğimiz kadar yazım kuralları açısından doğruluğuna da dikkat etmeliyiz.
Sema Kızıltoprak8 years ago
@semakiziltoprak370 | Lisedeki edebiyat öğretmenim de bu konuda kulağımı çekiyordu. Sanırım yazım kurallarına çalışmalıyım. Bu kadar dikkat ettiğiniz için ve nazik uyarılarınız için çok teşekkür ederim. Dediklerinize çok dikkat edeceğim. İlginizi görmek beni çok mutlu etti.