Köy Gerçeği10-Düğün günü

 

 

 

“-gızlaar.. gızlar!

gocasız galmasıcalar

bunnarı dinnen, kula(ğı)nıza eyi gatın

utanman, sıkılman sakın
ne var gı bunda utancak sıkılcak,

gün gelcek gapınız tıklanacak
bey(h)uda başınızı sallaman
günde galmış düğen beygiri gibi..
ben deceğimi dedim, dutana ne ala
dutmayanın sonu taa en başdan belli
kendi eder, kendi yanar

kendi düşen a(ğ)lamaz deler ya

yalan vallaha bi ağlar kii..

bitaha, bitaha a(ğ)lar

hemi dee ömrünün sonuna ğadar

bi dee.. a(ğ)larsa anan a(ğ)lar

gerisi yalan a(ğ)lar vallaha billaha ....”

”-anam nedenise

erke(ği)n sa(ğ)dıcı evli olu da
gızın ki beker[1]
bunda da vadir bi hekmet,
esgile(r) öyle münasip görmüşler

durduk yerde deği(l)dir helbet

vardır bi bildikleri,
aldıg gabil etdik
cümbür cema(a)t”

 

gız gısmı gelin olca(ğı)nda
en erkeni düğün zaba(hı)
o(ğ)lan evinin öğünde davıl döğülükene
aş gazannarı vurulmuş da gaynarıkana

evli akrabalardan bi gadın geli(verir)
gelinnig gızınan odaya kapanıverile(e)
“yenge” deller hani, çok bilmiş biri
gari yenge baslar tafsılata, tarife

"-gızımm, gözel gızım; bak hinci
vadığın yere sahap çıkacan
orasi senin evin gari..
onnar senin aylen..

anam ıramatlıg bana öyle dediydi..

senden öyle belle

“vardığın yer körüse

gözünü kısıvi(er)

sağırısa duymazdan gelivi”

imi[2]..

 

aman yavrım..

var beni kötü belle

emme dediğimi unutma

gulağını bana ver, eyi dinne

bi gula(ğı)ndan girip,

ötekinden çıkmasın

imi gadınım

ne demişler “gözünü kör et, gulağın sağır,
başını ağır”..

hörmetde gusur etme,

gardaşlarına ağa-aba,

“bubasına buba” de,

“anasına ana”
 

eyinniğe[3] kör gelme

namıkörlük, hökelalık etme

her gözelliği kendinde bilme

ne derlerse “baaşüstüne”,

 

hani tabakçının gelini

“her tarafınız kokardı da

ben yudum arıttım sizi,

el içine çıkardım evinizi

bakın o koku galdı mı etirafınızda”

demiş de hani,

gayınbıbası da

“geliiin, bana gelin geldiğinde

gayınnanda öyle derdi

onun gibi, senin de

burnum alışdı kokumuza”

demiş ya

onculayın..

hiş bişiylerine burun gıvarma

imi gadınım

zabala(yın) herkeşlerden evel ga(l)k,
ağşamları, herkesden sonura yat

ne dutarsan sımsıkı dut

neydersen şevkinen et..

 

nere ğedersen seğidelek,

can havliynen get..

varca(ğı)n yere bi an eveli var..

hızmatını gör

adımıyın üsdüne gerisin geri dön

gettim, vardım, dedim, etdim geldim

o ğadak..

 

 

 

nası(l) memnin oluyollar bak gari..

ettiğin hızmatı; el de beğensin bey de

sen canla, başla et dut

emme gayınnayın gözüne bak dur..

hamırınan kendini de yoğur,

 

yapdığın işi önce kendin beğen..

kendin beğenmeden, ele beğendiremen

evine yuvana, gocana sımdıkı sarıl..

ele değil kendine darıl..

 

sakın ha yüzünü eğşitme

güleş bak,

usul gonuş

gayınnayın gönlünü al,

gönündeki baş köşeye gurul..

hatırını gırma,

fikrini sor-dur

neye dersen gelin gısmı

gayınna hamırından yaradılmış tamam mı..”

 

“-isdersen bana da darıl

emme; oduna-oca(ğı)na[4],

yuvana dörd elinen sarıl
”guru yavan acı sovan” Allah ne verdiyse
herifiyin gazancına şükret
gözün başın üsdüne

“-şükür” de okardan enene

ele bakıp da hor görme,

herifiyin işinin bi ucundan dut

yamacından gel..

neye dersen.. “mermer daşdan

varlığı iki başdan”

dutumlu ol, savruğ olma
cevval ol uyuşuğ olma
hızmata kimse buyurmadan seğit
dilini datlı eyle,

ol bi meyit[5]

çok gonuşma emme eyi dinne
az ye, az uyu, çok çalış,

böğün, dünkü halininen yarış

kendini işine ver dıkgat et

elin işde gözün oynaşda olmasın

utancından değil,

dadından yarıl

 

 

her şeyin yeri

vahdı zamanı var

“sakla sarı samanı

geli(r) vahtı zamanı”

bana isder gücen isder darıl..

canın nerde isderse

emme usulünce

sarıl”