[fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün]

 

Kül idüp eczâmı yakmak oldı çünkim hû sana
Lutfun âbı sâkin itmezse begüm yâ hû sana

 

Kılca ben bîmârı bûy-ı zülf ile yâd itmedün
Ey sabâ ol sag esen dâyim kalursa bu sana

 

Sanma gül gibi güler yüz gösterür ey seg rakîb
Rîş-hand ider müdâm ol gözleri âhû sana

 

Şöyle bî-rahm oldı yârün lebleri ey teşne-dil
Mâ dimez öldüm meded dirsen bir içüm su sana

 

Mest olup dîvâne oldun Rahmiyâ mey isteme
Hürmet itmez çün bilürsin ol delükanlu sana