Bir ara versem hayata!
Çekilsem,
Düşünmeden sessizce,
En ücra köşesine düşlerimin;
Arınıp da tüm varlığımdan,
Tutsam,
Usulca kalbimin o ağır yükünü;
Olur ya;
Tutulur yine gönlüm;
Kaldıramam!
Düşerim sonra...
Bir ara versem hayata!
Düşünsem,
Çekinmeden gizlice,
En eşsiz mazisini ömrümün;
Ayrılıp da tüm darlığımdan,
Görsem,
Yine o en güzel gününü;
Olur ya;
Tutunur yine gönlüm
Kandıramam!
Küserim sonra.
Cemil Baştürk