KUYUDAKİ KALP

Kuyudaki kalp

 

Kuyunun ıslak düz duvarları

Kalbimin gözünün ucunda her an

Kalbime ait

Ve sahip olan yer orası

Bırakmıyor salmıyor onu.

 

İşte kalbim

Böyle bir yerde

Çıkmak için çabaladı 

Ama ne yapsın

Bu sefer daha çok yara aldı

Ve artık “yoruldum” deyince de

Yağmur başladı

Ateşi zarar gördü

Ona rağmen senden geçmedi

 

Anlayacağın bu kalp çok çabaladı

Yılmadı, hasar gördü

Yıldı, yine

Ve şimdi, yaşayıp yaşamadığı

Belirsiz bir şekilde,

Ümitsiz olması gerekirken,

Hala “belki” diyor,

Belki ölmem diyor.

 

İşte anladın mı ?

Senin yokluğundaki derdini

Kimler çekiyor ?

Senin bir damlana kıyamayanlar,

Kesesinden çıkmasın diyenler

Kimler ?

 

Kim olduklarını boşver de 

Onlar senin yokluğunun derdini çekmişler

Varlığının ki sefa gibi gelir onlara

Bunu bil yeter.