Leyla İle Mecnun - Günümüzde
22.05.2018
Şu asırda Mecnun’a yar olacak çöl var mı?
Kumsal derler ya yoksa aranılan o yer mi?
Kum kaynar sanki ateş cehenneme sefer mi?
Üzerinde dolaşanlar çırılçıplak-sanki fakir
Birikmiş sevabını düşünmeden yakarlar...
Sere serpe kul böyle yaşanılması kâr mı?
Dalga şahit “Yapmayın! ” der her an yalvar yakar!
Her gözde fitne yeni yeni günahlar sokar!
Biraz daha karardı yüz, kayboldu şakaklar!
Mecnun geldiğine bin pişman-utangaç halde
O yer Leyla’sına düş, boş yere mi sayıklar!
Dilenci demekteler o dervişin haline,
Gerici derler söze, dokunur bam teline!
Serap deniz, kumsal şer... Çıkılmaz aşk dalına,
Görünen bu serap, ona yaklaşan nar mı?
Hatıralar canlanır, o okul sıraları...
Hissettiği yel tadı bozkırın enfes yazı!
Tozda toprakta yürür, bostanda yaşar hazzı
Leyla’nın güzelliği ayak izinde nara...
Her konuşulan anı olur gönlünün tacı!
Kıskanırdı saçını rüzgâr okşarken canı,
Koklardı ayağından yükselen toz dumanı,
Haberini sorardı yıldız kayarken ani,
Güneşiydi gönlünün ateşi hiç söner mi
Kızardı hep kendine olsa dargınlıkları...
Ne arabası vardı ne atı ne de villası...
Haktan başka bilmezdi yoktu şeytan yarası!
Üniversite mezunu üç beş kuruş metası,
Maddesel istekleri diline bir dolansa
Yanmışta kül olurdu, Leyla'ya aşk davası!
Maddeyle kıyaslansa sıradan bir çobandı,
Leyla’nın babası çok zengindi, vardı şanı!
Harama batmış yürek ister miydi Hak yanı...
Elleri duada nar, gözyaşı hiç diner mi?
Huzur bulurdu eğer yakarsa çöl kanını!
Leyla ne yapardı, an Mecnun’a olsa hınzır?
Evde yüksek duvarlar hapishaneye benzer,
Korumalarla çevrili hepsi devasa panzer,
İçinde helikopter, cip, havuz ve daha neler...
Leyla yoksa sunulan zenginliğe kanar mı?
Sunar mıydı Mecnun’a anlamsız bahaneler?
Kumsal derler ya yoksa aranılan o yer mi?
Kum kaynar sanki ateş cehenneme sefer mi?
Üzerinde dolaşanlar çırılçıplak-sanki fakir
Birikmiş sevabını düşünmeden yakarlar...
Sere serpe kul böyle yaşanılması kâr mı?
Dalga şahit “Yapmayın! ” der her an yalvar yakar!
Her gözde fitne yeni yeni günahlar sokar!
Biraz daha karardı yüz, kayboldu şakaklar!
Mecnun geldiğine bin pişman-utangaç halde
O yer Leyla’sına düş, boş yere mi sayıklar!
Dilenci demekteler o dervişin haline,
Gerici derler söze, dokunur bam teline!
Serap deniz, kumsal şer... Çıkılmaz aşk dalına,
Görünen bu serap, ona yaklaşan nar mı?
Hatıralar canlanır, o okul sıraları...
Hissettiği yel tadı bozkırın enfes yazı!
Tozda toprakta yürür, bostanda yaşar hazzı
Leyla’nın güzelliği ayak izinde nara...
Her konuşulan anı olur gönlünün tacı!
Kıskanırdı saçını rüzgâr okşarken canı,
Koklardı ayağından yükselen toz dumanı,
Haberini sorardı yıldız kayarken ani,
Güneşiydi gönlünün ateşi hiç söner mi
Kızardı hep kendine olsa dargınlıkları...
Ne arabası vardı ne atı ne de villası...
Haktan başka bilmezdi yoktu şeytan yarası!
Üniversite mezunu üç beş kuruş metası,
Maddesel istekleri diline bir dolansa
Yanmışta kül olurdu, Leyla'ya aşk davası!
Maddeyle kıyaslansa sıradan bir çobandı,
Leyla’nın babası çok zengindi, vardı şanı!
Harama batmış yürek ister miydi Hak yanı...
Elleri duada nar, gözyaşı hiç diner mi?
Huzur bulurdu eğer yakarsa çöl kanını!
Leyla ne yapardı, an Mecnun’a olsa hınzır?
Evde yüksek duvarlar hapishaneye benzer,
Korumalarla çevrili hepsi devasa panzer,
İçinde helikopter, cip, havuz ve daha neler...
Leyla yoksa sunulan zenginliğe kanar mı?
Sunar mıydı Mecnun’a anlamsız bahaneler?
Mecnun çöllere düştü, aşkı ona azıktı...
Aramak isteseydi cep telefon yasaktı,
İnterneti kapandı bir nefeslik soluğu,
Çok zalimdi babası öldürdü dileğini,
Yoksa intihar edip kendisini asar mı?
Bir ağlar iki derken havuzda yüzme başlar,
Şezlonguna uzanır mecnun güneşler haşlar,
Müzik öyle havalı unutur matem yaşlar,
Eli kolu uzansa Mecnun gelir basar mı?
Yanına gelse belki çatık bakardı kaşlar...
Başkasına eş, başka giyim, yer başka aşlar!
Mecnun duyunca bunu yaylaya sığmaz dalar!
Erimez karlar, birkaç ağaç, soğuk ten yalar,
Yaban çiçek teselli, kıraç içtenlik çalar,
Kurtlar Yusuf’un gibi gömleğine kan salar,
Saç sakal yüzü kapanır, toprak yoksa gel der mi?
İkindi güneşi hali ona bir garip güler
Omuz silker mecnunda, sessiz... Buda keder mi?
Çadıra akşam siner, sofralarda kurulur
Yanık türküler söyler Mecnun derler sorulur,
Görseler sevinecekler, gönüllerde aşk solur...
Acı dolu ezgiler yaylalarda kader mi?
Duymuşlar Mecnun gezer, ondan bin telaş alır!
Çobanın kaval çalsa acıtır özlem ruhu,
Alışkanlık otlatmak bilir koyunun huyu,
Gölgesi düşer sanki yanmışça içer suyu...
Saf sevgi giydirilen elbisesi gerer mi?
“Leyla” sesi inletir-ağlatır şu Çoruh’u!
Tutar elinden çoban, tırnaklar keskin bıçak!
Acıyla inler çoban, teselli eder kucak!
Susuz gibi çatlamış hüsranla âşık dudak,
Anlatır da ya sabır, ne söylense kanar mı?
Bir ölünün altına yar olur mu oturak!
“Leyla” ilahi bir aşk, yaratana haykırış!
Dilinden çıkan tövbe, dillendirir hep özrü,
Sorduğu kadın değil yakar gönlünde kömür,
Ne hurma ne bal, yer aş! besmelesiz banar mı?
Başka âlemdedir hal, aslında sonsuz sırrı!
Anlamıştır bu âlem yalan, şaşırır dalan!
Sahiplenmek hüsrandır ne görse hepsi ölen,
Saf sevgiye susayan olur Kevser’i bulan,
İbrahim’in ateşi bedeninde yanar mı?
Kalu Bela’da sözünün erisin Mecnun kulsan!
Çöllerde Mecnun, Leyla elbisesini yırttı,
Çoluk çocuğa karıştı Leyla, dünyayı sağdı,
Aşka hiç inanmadı maddeyi aldı sattı,
Acıya derdim dedi boşa ömrü tüketti...
Pişman olsa ne yazar geçmiş geri döner mi?
İçinde çığlık baskı, başkasını seyretti!
Mecnun karıştı çöle görenler hiç oldu mu?
Bir nefeslik hayalde olsa anlık güldü mü?
Her asırda benzeri çölde nefes aldı mı?
Gerçek aşk yaşanırmış düşüncesi sanal mı?
Allah’a Mecnun yoksa, yoksa artık öldü mü?
Aramak isteseydi cep telefon yasaktı,
İnterneti kapandı bir nefeslik soluğu,
Çok zalimdi babası öldürdü dileğini,
Yoksa intihar edip kendisini asar mı?
Bir ağlar iki derken havuzda yüzme başlar,
Şezlonguna uzanır mecnun güneşler haşlar,
Müzik öyle havalı unutur matem yaşlar,
Eli kolu uzansa Mecnun gelir basar mı?
Yanına gelse belki çatık bakardı kaşlar...
Başkasına eş, başka giyim, yer başka aşlar!
Mecnun duyunca bunu yaylaya sığmaz dalar!
Erimez karlar, birkaç ağaç, soğuk ten yalar,
Yaban çiçek teselli, kıraç içtenlik çalar,
Kurtlar Yusuf’un gibi gömleğine kan salar,
Saç sakal yüzü kapanır, toprak yoksa gel der mi?
İkindi güneşi hali ona bir garip güler
Omuz silker mecnunda, sessiz... Buda keder mi?
Çadıra akşam siner, sofralarda kurulur
Yanık türküler söyler Mecnun derler sorulur,
Görseler sevinecekler, gönüllerde aşk solur...
Acı dolu ezgiler yaylalarda kader mi?
Duymuşlar Mecnun gezer, ondan bin telaş alır!
Çobanın kaval çalsa acıtır özlem ruhu,
Alışkanlık otlatmak bilir koyunun huyu,
Gölgesi düşer sanki yanmışça içer suyu...
Saf sevgi giydirilen elbisesi gerer mi?
“Leyla” sesi inletir-ağlatır şu Çoruh’u!
Tutar elinden çoban, tırnaklar keskin bıçak!
Acıyla inler çoban, teselli eder kucak!
Susuz gibi çatlamış hüsranla âşık dudak,
Anlatır da ya sabır, ne söylense kanar mı?
Bir ölünün altına yar olur mu oturak!
“Leyla” ilahi bir aşk, yaratana haykırış!
Dilinden çıkan tövbe, dillendirir hep özrü,
Sorduğu kadın değil yakar gönlünde kömür,
Ne hurma ne bal, yer aş! besmelesiz banar mı?
Başka âlemdedir hal, aslında sonsuz sırrı!
Anlamıştır bu âlem yalan, şaşırır dalan!
Sahiplenmek hüsrandır ne görse hepsi ölen,
Saf sevgiye susayan olur Kevser’i bulan,
İbrahim’in ateşi bedeninde yanar mı?
Kalu Bela’da sözünün erisin Mecnun kulsan!
Çöllerde Mecnun, Leyla elbisesini yırttı,
Çoluk çocuğa karıştı Leyla, dünyayı sağdı,
Aşka hiç inanmadı maddeyi aldı sattı,
Acıya derdim dedi boşa ömrü tüketti...
Pişman olsa ne yazar geçmiş geri döner mi?
İçinde çığlık baskı, başkasını seyretti!
Mecnun karıştı çöle görenler hiç oldu mu?
Bir nefeslik hayalde olsa anlık güldü mü?
Her asırda benzeri çölde nefes aldı mı?
Gerçek aşk yaşanırmış düşüncesi sanal mı?
Allah’a Mecnun yoksa, yoksa artık öldü mü?
Saffet Kuramaz
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın
Murat Karakese
7 years ago
Mert Cankaynar
7 years ago
Semih Pusat
7 years ago
Turan Korkmaz
7 years ago
Saffet Kuramaz
7 years ago
Saffet Kuramaz
7 years ago
Mehmet Aluç
7 years ago
Saffet Kuramaz
7 years ago