M A K B E R

                      M A K B E R

 

Issızlığın çınladığı kuytu sapağa 

Dikilmiş bir parça solgun mermer

Üstünde adım yerine bir yığın keder

Titreşir, dökülür kuru toprağa

 

Toprağa dökülen siyah güllerde

Belirdi ömrümün hazin bir yanı 

Başucumdaki matem renkli servide

Bir başka ölüydüm akşam zamanı

 

Ufukta açarken alevden güller

Her akşam başımda dertli bülbüller 

Gibi hicran duyarım derinden

Makberin göklere açılan yerinden