Mehr ola mı bu, meh mi, eceb, yâ rüx-i zîbâ,
Ehsenet ü zehî hüsn, tebârek ve teâlâ.

 

Firuz olaraq tale olur can üfüqünde,
Benzer ona dâye meh idi, mehr idi lala.

 

Benzer der idim yüzüne gül, qeddine servi,
Pak olsa gülün dameni, serv olmasa yekpâ.

 

Zîbâ yüzünü râhib-i sedsâle görürse,
Âfet deyer atar oda zünnar ü çelipa.

 

Dövletli zehî baş kim ola yoluna qurban,
İzzetli zehî göz kim anı qıla tamâşâ.

 

Ağaz edecek yazmağa bu medhi Xelîlî,
Çeşmi dolu qan idi vü başı dolu sevda.